Even wat positiefs,
gewoon even recapituleren en vooruitblikken.
Onze partij en onze filosofie of volksbeweging zoals u wilt, van Fortuynisten begint steeds meer vorm en inhoud te krijgen.
De LPF is een jonge partij die zonder haar leider onthoofd en gekortwiekt, aangeslagen aan de slag ging, zonder dat je kon spreken van een echte ideologische politieke partij met vastgelegde doelstellingen, kaderleden, organisatie en ledenbestand.
Vanaf het begin heeft de pers en media hun uiterste best gedaan alles en iedereen binnen de LPF en Pim Fortuyn af te schilderen als gevaarlijke rechtse stroming met verfoeilijke ideeën, niemand nam de aanhang en de stroming die Pim Fortuyn veroorzaakte echt serieus, pas na de eclatante overwinning in Rotterdam kon men feitelijk niet meer om hem en zijn aanhang heen, maar tegelijkertijd verharde de media ook haar aanvallen.
We werden en worden vergeleken met Haider, Le pen en het Vlaams Blok, zonder enige basis van rechtvaardiging. Maar als de pers LPF aanhangers beschadigd heeft, dan is men nauwelijks bereid om tot rectificatie over te gaan, sterker nog, pas na dreiging van juridische stappen wil de pers rectificeren.
Toch is het tij aan het keren, onze mensen beginnen het gelukkig te leren.
Eerst maar even de fractie, na het geschutter en gestuntel, gaat het eigenlijk met de dag beter, heeft eerst Mat Herben de club in moeilijk tijden bijeen gehouden, blijkt nu een woordvoerder te zijn gevonden in Wijnschenk die een maidenspeech neerzette die klonk als een klok en zelfs de gehaaide Rossenmuller moest in hem op dat moment zijn meerdere erkennen.
Hij zette de Lijst Pim Fortuyn duidelijk en helder weer op de politieke kaart, met een helder betoog en vooral in een menselijke maat, prettig om te horen, mooi detail die LPF das en dat hij dorstig was kan niemand hem kwalijk nemen, het was een genot om naar hem te luisteren en te kijken.
Ze beginnen zich thuis te voelen in de 2e kamer, gelukkig zijn ze nog niet verhaagsd en hopelijk kunnen we vanaf nu ook van de fractie duidelijke en klare taal verwachten in en uit naam van ons grote voorbeeld, PIM die wij allen zo node missen.
Onze ministers zijn een aanwinst, heldere standpunten verfrissende ideeën en niet bereid zich zonder meer in het keurslijf van de Haagse Politiek te laten vangen, niet allen zijn ze even sterk, maar verdomd ik ben blij dat het werkt en het de goede kant opgaat, daarmee zijn we allen gebaat.
Heren uw proefballonnen en aanpak tot op heden is een genot voor de leden, we zullen wel niet allemaal even blij zijn met iedere aanpak en daadkracht, want ieder stelt zo zijn eigen prioriteiten, maar de club zit goed in elkaar en heeft duidelijk kennis van de feiten.
Ook de partij begint handen en voeten te krijgen, overal worden regionale besturen en afdelingen opgezet en voelen de leden zich eindelijk erkend en betrokken, men kan met elkaar van gedachten wisselen en de lijnen worden korter met regionale besturen.
De pers stribbelt nog ruimschoots tegen, ook een wetenschappelijk bureau zou een vooruitgang kunnen wezen, binnenkort uitroepen van een landelijke bijeenkomst om het samenhorigheidsgevoel en de grote lijnen uitzetten met een nieuw landelijk gekozen bestuur op poten te zetten, zou ook welkom zijn, maar we zitten op de goede weg.
Dit Kabinet komt in zwaar weer, maar met deze ploeg politieke vernieuwers en een aanhang die bereid is om veranderingen te accepteren, met een elan en weerstand, waar we met zijn allen best trots op mogen zijn, zal ook zwaar weer ons niet meer deren.
Wij hebben het zwaarste al te verduren gehad, nauwelijks enige tijd om het leed en de pijn van het verlies te verwerken, zijn we met zijn allen aan de toekomst gaan werken.
Het ging niet zonder slag of stoot, maar PIM’s dood was geen einde van een mooie droom, maar het begin van een keiharde en niet aflatende strijd, tegen aantijgingen, verwijten en steken en stoten onder water, die ons allen heeft gehard en sterk gemaakt, wij laten ons niet meer ringeloren of noch door enige politicus PIM’s droom verstoren.
Dit land gaat weer terug naar de burger, normen en waarden zullen weer door ons als gemeenschap moeten worden uitgedragen , de menselijke maat dat is waarvoor onze volksbeweging staat.
Geen hoogdravende en onbegrijpelijke woorden, gewoon doen wat je zegt, en zeggen wat je denkt, geen gedraai of achterkamertjespolitiek, transparant en helder, daar waar compromissen nodig zijn deze accepteren, ook dat is regeren.
Wij als leden, als aanhang of als volksbeweging dienen de erfenis van PIM te verdedigen, te beschermen, maar ook uit te dragen, daarom is éénheid zo belangrijk, want u en ik zijn samen niets, maar met zijn allen kunnen we het verschil uitmaken tussen winnen of verliezen, mijn keuze is gemaakt, deze club verdient onze steun, doe mee geef de oppositie een volgende dreun.
Laten we samen gaan werken aan de nieuwe taak, het opbouwen van de partij, het sterk maken van de beweging en op naar de volgende slag, de provinciale staten die moeten we ingaan met de wil om te winnen.
Als sluitstuk van dit goede nieuws, Volkert is gestaakt met zijn farce, bang voor de reacties van het volk, geen hongerstaker maar een charlatan, een moordenaar die meent zich op zijn menselijke rechten te mogen beroepen, daar waar hij een ander het recht op leven ontnam.
Ook dat is feitelijk goed nieuws want met zijn toneelspel van hongerend slachtoffer strooide hij velen zand in de ogen en verkreeg zelfs mededogen, nu kan hij doorgaan met zwijgen, maar niet meer met zijn naderende hongerdood dreigen.
Al met al een bewogen periode, die achter ons ligt, maar nu het vizier op morgen, op de toekomst gericht, ach wellicht schrijf ik dan wel weer eens een gedicht, maar voor dit moment is er even plaats voor wat blijheid, na alle ellende en droevenis.
Pim we missen je allen met pijn in ons hart, maar ik denk dat je best een beetje trots bent als je ziet wat er tot nu toe is bereikt, zonder jou als aanjager en als leider van de kudde ontheemden en gefrustreerde burgers en voor ons blijf je eeuwig onze nimmer gekozen enige echte MINISTER PRESIDENT.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar