Bijlmer slechts 10 jaar en nu al bijna vergeten

Voor de slachtoffers en de nabestaanden is het alsof het gisteren is gebeurd, alsof vanavond opnieuw het El-Al Vrachtjumbo zich in de flats zal boren en men opnieuw de verschrikkingen beleeft.
Ondanks een intensief onderzoek en een parlementaire enquête bleven er vele, te veel vragen onbeantwoord, wat nog erger is, zelfs tot op heden is niet alle schade gevallen afgehandeld, zijn er nog steeds mensen die hun financieel recht trachten te halen en tegen een muur van onwil en onbegrip oplopen.

Ik weet het, financiële claims klinken nooit positief, maar als je je ouders hebt verloren, familieleden of doodgewoon persoonlijk en onverwerkt leed nog moet trachten te verwerken, dan is een strijd om het aardse slijk eigenlijk een overbodige maar vaak ook een pleister op een niet te helen wonde en als je dan na al die jaren nog juridisch moet touwtrekken om wat centen, terwijl er hele levens zijn afgebroken en onherstelbaar leed is aangericht, dan zou dat toch eigenlijk het minste moeten wezen, maar juristen en schade experts zijn ongevoelig voor menselijk leed, slechts de centen tellen en de rest verdwijnt onder het kleed.

De vluchten boven Amsterdam en zeker die boven zuid-oost en de Bijlmer zijn allang weer hervat, mensen zijn vertrokken want ze waren het strijden zat. Velen zitten als gevangen in hun lijf met onbekende klachten, waaraan geen mens of overheid zich meer stoort, want het is meer dan tien jaar geleden dat het vliegtuig zich in die flats had geboord.

Onderzoeken gedaan door onafhankelijke onderzoekers krijgen geen enkele kans, de overheid heeft het afgedaan, men legt zo af en toe een krans. Het geweten is afgekocht het onderzoek gesloten, dikke rapporten zijn er geschreven, maar de waarheid zal altijd ergens in het midden zijn gebleven.
Ondanks grote beloftes, warme woorden en vooral massaal protest en stille tochten hebben de slachtoffers nimmer hun gelijk gekregen en werden door de overheid bevochten.

Hun klachten werden als psychopathisch en als stress afgedaan, niet aantoonbaar of herleidbaar tot de ramp, mysterieuze mannen in witte pakken, gezien door vele tientallen getuigen werden verwezen naar het land der fabelen, de slachtoffers en de hulpverleners werden op onverklaarbare wijze ziek, maar de overheid noemde het net nog geen Bijlmer griep.

Na deze ramp zijn er nog vele gevolgd, een vliegramp met een Hercules, opnieuw de wijze les, geef elkander de schuld en schrijf een dik rapport, zodat alles vragen worden opgeschort en de overheid vrij blijft van enige schuld of blaam.
Ook een vuurwerkramp bezorgt deze lieden slechts even enige buikkramp, als ze dat hebben ondergesneeuwd met het volgende rapport, nemen we de jeugd van Volendam in de tang, opnieuw een volledig falende overheid, want we mogen niet klagen in dit land, alles wordt keurig op- en beschreven, ook verklaard en onderzocht, zolang de overheid maar voor Pilatus mag en kan spelen, want ze wassen immer hun handen in onschuld.

Ben ik nu gek en de enige die zich verbaasd, dat we alles accepteren en ons slechts afvragen hoe onze voetbalclub de volgende ronde al dan niet heeft gehaald, zonder je af te vragen waarom de overheid in deze belangrijke zaken heeft gefaald.

Wanneer ontwaken deze burgers uit hun massale winterslaap en vragen aan de verantwoordelijken, waar waren jullie toen aan Israël opheldering werd gevraag, waar waren jullie toen aan Boeing de gebreken werden toegeschreven, waar waren jullie toen de slachtoffers en hulpverleners met hun klachten nergens terecht konden en letterlijk en figuurlijk in hun hemd stonden. Waar was die zorgzame overheid, die zijn burgers zou moeten beschermen en verantwoording draagt voor de volksgezondheid.

Het zal wel aan mij liggen, ik ben geen slachtoffer, ik doe niet aan politiek, maar één ding weet ik zeker, als je dit hoort en weet, wordt je toch spontaan doodziek.

Doodziek van dit gesjacher met menselijk leed, doodziek van het ontlopen van verantwoordelijkheid, doodziek van het verstoppertje spelen, doodziek van het ontkennen, van datgene wat iedereen eigenlijk allang weet, wanneer neemt er iemand eindelijk eens de verantwoording en gaat met deze mensen aan de slag.

Niet dat het wat oplost, maar onzekerheid en angst zijn vaak erger dan een grondig onderzoek en eens echt luisteren naar mensen die hun leven op onverklaarbare wijze is verwoest, als overheid zou er al lang geleden een duidelijk en doortastend onderzoek moeten zijn uitgevoerd, zodat de mensen daadwerkelijk de zekerheid zouden hebben gehad, dat hun klachten wel serieus werden genomen en medisch diepgaand en samenhangend waren onderzocht.

Er is teveel tijd verstreken, de wonden zijn te diep, de overheid heeft op alle fronten gefaald en de slachtoffers verdienen onze aandacht, een moment van stilte, even ons realiseren wat er toen tien jaar geleden daar in de BIJLMERFLATS is gebeurd, schenk hen even een moment van uw tijd, steun hen moreel even in hun niet aflatende strijd.

Stuur uw politieke vertegenwoordiger even een mailtje een kaartje een briefje met uw ongenoegen over deze falende overheid, laat ze weten, laat ze merken, dat u het hen kwalijk neemt en geef ze even duidelijk te verstaan, dat wat daar gebeurd ons allen is begaan.

Ik wens de slachtoffers, hulpverleners en nabestaanden heel veel sterkte toe vandaag en vooral vanavond met hun smart, vragen en verdriet.