Fatsoenlijke mensen, onfatsoenlijk behandeld

Ach we kennen ze allemaal wel, die gedreven, gepassioneerde betweters, die de pers, de kamer en de politici lastig vallen met hun verhalen en hun waarschuwingen, om door velen schouder ophalend afgedaan te worden als drammerige imbecielen.

Waar komt die woede, die frustratie, die gedrevenheid nu eigenlijk vandaan, waarom gaan die mensen zo tekeer en roepen keer op keer onze schampere opmerkingen en besmuikt lachen op, waarbij we vergeten dat achter deze gedrevenheid in en in trieste verhalen zitten.

Zo is er een mijnheer die door zijn bank en verzekeraars op een schandalige wijze is belazert, ach dat gebeurt bijna dagelijks zult u zeggen, maar het is niet normaal, het is in feite abnormaal dat wij in dit land dat menen te moeten en mogen zeggen. Je gehele bedrijf en je gehele toekomst door malversaties en smerige trucs door de financiële wereld om zeep gebracht te zien en dan via processen, die je wel wint, maar die nimmer recht doen, uiteindelijk met lege handen te staan, dat is een zeer pijnlijke ervaring en treft in feite ons allemaal, want u en ik konden het slachtoffer zijn en dan was het snel einde verhaal.

Zo is er ook een gedreven persoon, die zich inzet voor het milieu en geen milieuactivist van de bekende milieugroepen is, maar niettemin keiharde bewijzen en feiten aanvoert over de falende overheid, het gesjoemel met subsidies, de frauduleuze handelingen en de smerige zaakjes die onder het kleed verdwijnen toegedekt door allerhande commissies, nee geen Greenpeace of Groenlinks aktie comité, maar een man die weet waar abraham de mosterd haalt en de overheid wijst op haar falen en het financiële gekonkel, opnieuw belastert en gekrenkt, zodat geen mens meer aandacht aan hem schenkt, althans dat was de opzet, maar tot op heden hebben ze hem nog niet het zwijgen kunnen opleggen.

Wie kent niet het verhaal van de man die PIM wilde steunen, maar door valse aanklachten, geruchten, roddel en achterklap, af moest zien van een rechtmatige plaats op de verkiezingslijst, ondanks herhaalde protesten, dreigen en smeken, bleken alle aanklachten ongegrond, maar toch in staat om een mens publiekelijk te vermoorden. Als een getergde leeuw, schreef hij naar stad en ommelande om het haarfijn uit de doeken te doen, maar niemand luisterde en dacht hij doet het wel voor de poen. Niets is minder waar, om zijn recht te krijgen, heeft hij alles opgeofferd, tot bijna aan zijn gezin, daarin zit geen enkel gewin.
Opnieuw een mens de dupe van een corrupt systeem, dat zich niets aantrekt van de gevolgen die het aanricht aan het individu.

Dan is daar nog de man in Amsterdam, ziek van ellende, niet alleen omdat er zich een vliegtuig in een flat heeft geboord, maar omdat men nooit zijn verhaal heeft gehoord.
Miljoenen zijn er besteed aan onderzoek, de overheid beschouwde die ramp als een gesloten boek. Alle ziekten waren neurotisch en verder had men geen boodschap aan de klachten, men hoopt wellicht als men lang genoeg wachte, het probleem op een natuurlijke wijze zich zou oplossen. Opnieuw moet een éénling tegen het bestel opboksen en wordt uitgelachen en belachelijk gemaakt, beloftes worden gebroken, nauwelijks word er meer inhoudelijk met elkaar gesproken. Opnieuw de zoektocht naar het bewijs, opnieuw begeeft een éénling zich op glad ijs en moet vechten tegen een overmacht, de alom bekende en gevreesde bierkaai.
Ook hier gebroken beloftes van de overheid, mooie woorden en spreuken, maar het enige wat men deed was de mensen verneuken.

Een ieder die dit leest, denkt wellicht ach dat zijn wilde verhalen, wacht maar tot u aan de beurt bent geweest, wie kent niet de stroom van berichten van ambtenaren die mensen laten wachten op erkende voorzieningen, wie kent niet de wachtlijsten waarvoor en waardoor mensen onnodig stierven, of wat dacht u van een falende overheid in Enschede en Volendam, die zich verschuilen achter achterlijke wettelijke uitspraken, waarbij de doden en gewonden letterlijk en figuurlijk de rest van hun leven in hun hemd stonden, want zij zijn niet aansprakelijk.

Een overheid hoort voor zijn burgers te zorgen, waar zijn de gelden gebleven die zijn opgehaald om de nood van een watersnood te lenigen en die door de leugenachtige en corrupte overheid zouden worden aangevuld, maar ineens overbodig bleken te zijn.

Een overheid hoort betrouwbaar te zijn, eerst een spaarloon, dan weer niet, wel een woa maar nu even niet, btw of europerikelen, ach de overheid wentelt het af op de ondernemers en burgers van dit land, want fatsoen, dat moet je doen, maar wel het liefst zonder poen.

U en ik zijn mede hun slachtoffers, we mogen stemmen ééns in de vier jaar, ze beloven ons van alles, niets is hen te dol, als ze maar mogen blijven zitten en elkander de baantjes en mooie posten mogen toebedelen, want ze zijn zonder uitzondering, niet alleen, maar met zeer velen. Elkander aan een positie helpen, binnen of buiten parlementair, in een commissie of met een aandelen emissie, het maakt hen niets uit, het zijn gieren die ons land bestieren.

Er was een kale man, die wist er meer van en wilde een einde maken aan deze liederlijke vertoning, hij legde feilloos de vinger op de zere plek, hij gaf ons weer vertrouwen en we wilden samen met hem aan een toekomst bouwen, helaas hij werd ruw en lafhartig van ons weggenomen.

Nu hebben ze weer ruim baan, deze charlatans van de democratie, met hun mooie woorden en volzinnen zonder inhoud, want wie iets van heeft te zeggen wordt door hen uitgejouwd, dan ben je een fascist, een leugenaar, een demagoog, die de waarheid verdraait en alles loog.

Zie ze koketteren met de erfenis van PIM, zelfs Rosenmuller citeert hem regelmatig, Zalm steelt schaamteloos uit zijn program, PvdA oud voorman en opperhoofd roept vlak voor hij afreist, het is een zegen voor het land, dat zijn partij is afgebrand, waarbij hij opnieuw demoniseerd en dus echt helemaal niets heeft geleerd. Kijk naar het CDA dat hoopt op de puinhopen van paars en het echec van de LPF hun nieuwe oude machtsstructuren weer te mogen ontvouwen, ook Marijnissen is stilletjes een feestje aan het bouwen.

Kijk fatsoen dat moet je doen, men had geen fatsoen tijdens de dood van PIM, ze hadden geen fatsoen tijdens de week van Claus, ze hebben geen fatsoen, heden en toen, want ze willen maar een ding, dat is dat doen wat hen drijft, oppeuzelen wat overblijft, als gieren en hyena’s.

Nee dan heb ik meer bewondering voor die éénzame strijders, niet in alles ben ik het met hen eens, maar die opkomen voor hun recht, tegen het onrecht dat hen is aangedaan, maar die wij niet zien staan, die nimmer een beeld of lintje zullen krijgen, die opkwamen voor hun rechten, de fundamentele rechten van ons volk en helaas daarvoor vaak beloont werden met die beroemde en beruchte dolk.