Normen vervagen, waarden verdwijnen

Dagelijks loopt de politiek te koketteren met de normen en waarden, ingebracht door een PIM, maar dat is nu slechts nog maar een bijzaak, doet men net alsof het een belangrijk onderdeel is van hun politieke campagnes, fatsoen moet je doen, ook zo’n sterke.

Zag u ze glunderen, zag u die gezichten, van Rosenmuller en Marijnissen en ook kamervoorzitter Weisglass, ze waren maar wat in hun sas, ze zouden dat varkentje wel even zijn oren wassen, maar Napoleon Nawijn stond ze bekwaam te woord, ook al riepen zij dat is karaktermoord en die man moet vertrekken, zelfs Teewen brulde mee, als een blind stemvee.

Want Hilbrand Nawijn had heel fijntjes opgemerkt dat men meer bezig was met rituelen, dan met het echte werk, hij had er geen woord van gelogen, allen kon men dat absoluut niet gedogen.

Kijk fatsoenlijk is, als je mensen uit laat spreken, of even netjes de beleefdheid kan opbrengen om een ander zijn standpunten te laten verduidelijken, onfatsoenlijk is mensen in de rede vallen, ze willens en wetens onderuit halen, enkel en alleen om politiek punten te scoren.

De kamer, voornamelijk hier de 2e kamer, is verworden tot een debatingclub, waarin men liever scoort met het juiste ritueel en schaterlacht als men een persoon politiek slacht, want het gaat allang niet meer om de inhoud, het gaat niet meer om het landsbelang, slechts het politiek correct debatteren doen de dames en heren.

Ach de nieuwelingen moeten het maar met schade en schande leren, bovendien politicus is een vak, dus weiger je consequent je te verlagen naar het niveau van echte inhoudelijke vragen, je accepteert ook geen klare taal, want alles is onderworpen aan de geheim taal van de politieke coryfeeën, die baren zinnen zonder weeën, het zal je kind maar wezen dat er staat, daaruit blijkt dan pijnlijk hoe je opvoeding heeft gefaald.

Als indianen danst men om de totem van de kamervoorzitter, die geheel ontdaan van politieke emotie de rituele dans leidt, met afgepaste momenten, want alles moet wel correct binnen de daarvoor gestelde tijd, anders wordt men afgeslagen en is dat het einde van de vragen.

Niet het politiek relevante, niet de inhoudelijke kant van de zaak is van belang, nee de discussie is het enige wat telt, de rest is niet meer dan behang, daarom heeft dit land al jarenlang geen deugdelijke wetten meer aangenomen, is men meer bezig om op de TV te komen, dan het land te besturen of heldere en zinvolle vragen te stellen.

Is het zo moeilijk dames en heren, om fatsoen te leren, want fatsoen dat moet je doen, dus doe dat dan ook eindelijk eens voor jullie poen. Of om een andere LPF coryfee eens te citeren niet langer kakelen, maar eieren leggen, zei de Hr. Wien van de Brink, voorlopig zagen wij als kiezers uw 2e kamerleden van al die fracties slechts nog als windbuilen windeieren produceren en u wilt de nieuwe politiek zo graag de mores leren.

Beschouw de ander nu eens niet als een opponent, maar wel als een competent medekamerlid, die samen met u naar oplossingen zoekt en zo voor onze maatschappij samen naar het beste zoekt, houd eens op met de rituele dans om het gouden kalf van irritante interrupties, waardoor u zichzelf verzekerd van kostbare TV tijd en daarmee uw collega’s willens en wetens afzeikt.

Kan iemand mij nog uitleggen, of voor hetzelfde geld de natie het vertellen, waarom men meer bezig is met dergelijke stompzinnige rituelen, bedacht in de warme kamer burelen, alwaar men woorden als normen en waarden en fatsoen, slechts nog schijnbaar enkel gebruikt voor de effecten, maar met echt fatsoen heeft het niets meer van doen.

Kijk het gehele volk heeft het contact met de politiek verloren, want je wordt zo langzamerhand stapelgek van al die parlementaire verhoren, van die plenaire zittingen, van die droge, nietszeggende debatten, waarvan geen sterveling meer de zin kan bevatten.

Maar het Haagse Jargon is verworden tot een ware toverspreuk, men is druk bezig met het ontvangen van allerhande voorzitters van kamer commissies, van het urenlang discussiëren over de al dan niet gewenste uitbreiding van de koffie pauze, de lengte van het reces of de voortgang van het ouwehoeren proces. Om maar van teruggeroepen Ministers te zwijgen, want daarvan zou je acuut kramp in je buikstreek krijgen, men is uit op hun bloed, vanwege verwoordingen die niet des parlementairs zijn.

Nee mijn taal is niet gekuist, ik dans dan ook niet mee om de Totem van uw stammenritueel, ik vraag slechts weinig en dus niet veel, kom eens op de aarde, kom eens naar beneden en verlos uzelf van deze onverkwikkelijke slaapverwekkende geldverslindende processen.

Spreek de taal van de burger, laat een ander eens gewoon zijn verhaal vertellen, ook al is men verbaal wellicht wat minder goed van de tongriem gesneden, dan diegenen die ouwehoeren tot een vak hebben verheven, laat ons eens weer VOLKSVERTEGENWOORDIGERS horen en geen studentikoze types, die elkander in onbegrijpelijke rituelen woordjes trachten af te snoepen.

U hoort het volk te vertegenwoordigen, dus u hoort ook verstaanbaar en begrijpbaar voor iedereen te zijn en daarbij hoeft u zich echt niet tot Jip en Janneke te verlagen, ook niet het modieuze SP taaltje te hanteren, maar gewoon wetten en beleid genereren en zo dat wij als burger weer iets van u zouden kunnen leren.

Fatsoen moet je doen riep Jan Peter, oké doe het dan vanaf nu eindelijk eens beter, spreek heldere en krachtige taal en niet langer dat wollige nietszeggende geleuter en kom eens op voor je ministers.

Ministers spreek eens heldere en duidelijke taal, verstaanbaar en begrijpbaar voor ons allemaal, Nawijn gaf daarin het goede voorbeeld, al heeft u daarover een totaal ander beeld.

Kamerleden loop eens wat minder gauw naar een interruptie microfoon, het is vaak niet meer dan een belachelijk machtsvertoon, de rituele dans voor de TV camera of de aanwezige pers, roept menig kamerlid als een sikkeneurig ontevreden kind zijn protest vers.

Uw taak is derhalve niet lullen, maar poetsen, domweg de mouwen opstropen en elkander wat minder voor de voeten lopen, misschien komt het dan nog goed met dit bananenland en komen er eindelijk eens positieve berichten over wel geslaagde wetten in de krant.

Ik vrees dat ik een roepende in de woestijn ben, want al ruim veertig jaar koesteren jullie deze rituelen en keren de burgers zich steeds meer af van dit gekrakeel, maar in die ivoren toren is het slecht te horen, totdat de schellen te laat van de ogen vallen en in de straten straks een dictator staat te brallen met zijn vazallen.

Gefeliciteerd mijn volksvertegenwoordigers, u was te druk met het ritueel, met het dansje om de voorzitter, u treft geen blaam, u deed slechts het aangeleerde trucje, het politiek correcte, als keurig gebekte kamerleden, vergat u de lessen uit het verleden.

Een volk in verwarring, een volk als een verweesde samenleving, een volk zoekende naar de juiste maat, is slechts met goede en heldere leiders gebaat. Pas op het is bijna te laat.