Bromsnor, of gewoon gezag weg

Even zo af en toe een berichtje in de krant, verheldert of vertroebelt je verstand, de stichting het Brabants Landschap adviseert de mensen om geen droppings meer te houden in de Natuurgebieden, daar de veiligheid voor de mensen niet meer gewaarborgd is.

Dit vanwege het feit dat een aantal mensen in Jeeps of terreinwagens is gesprongen, nadat men meende schoten of knallen te hebben gehoord en daarna op een jongeman te zijn ingereden die daar met zijn klasgenoten van een avontuurlijke dropping genoot, deze jongeman licht met zwaar rug letsel en een gebroken lichaamsdeel in het ziekenhuis.

Kijk de moraal van dit eerste deel is dat mensen zich niet meer zonder gevaar zich na donker nog in de bossen of de heide kunnen begeven, omdat men dan het risico loopt te moeten vrezen voor het eigen leven. Ten eerste vanwege criminele activiteiten van XTC producenten, ook stropers kunnen je belagen en verder komen schijnbaar knap overspannen aanwonende met auto’s op je jagen, ja zo is recreëren dus om moeilijkheden vragen.

Kijk dat is allemaal gekomen, omdat ooit in al haar wijsheid het OM en Justitie hebben besloten dat boswachters en veldwachters niet meer als bewapende en goed uitgeruste dienaren van de wet, deze nog hoefden te handhaven, men ging vanaf nu de boeven en het tuig slechts nog vriendelijk om medewerking vragen.

In de lommerrijke delen van ons land, alwaar de herten grazen en het zwijn vertoefde, daar zit dan ook het stropers geboefte, men is bewapend met moderne geweren en snelle wagens, dus niemand kan hen deren, de boswachter kan als hij ze ziet, hen slechts aanspreken op hun verkeerde gedrag, maar zonder passend wapen heeft dat geen enkel gezag.

De stroper die hem aanziet komen, lacht hem vierkant uit, richt soms zelfs zijn spuit, waarna de trouwe dienaar van de wet, slechts nog maken kan dat hij wegkomt en slechts blij mag zijn dat hij met de opgestoken middelvinger ervan afkomt.

Het Wild word illegaal geschoten, verkeersborden moet het ontgelden en de bewoners van de streek zien de nergens de politie in de belaagde velden en Bromsnor de veldwachter, de groene diender, die is al blij als hij zich enigszins nog in al dat geweld nog enigszins staande kan houden.

Maar niet alleen op het platte land en in de natuurgebieden kunnen we dergelijke dingen constateren, ook in de steden kunnen wij van de Hermandad zeer veel leren, hoe het dus niet moet, maar daarover verschilt men dus duidelijk van mening.

Agenten staan ongeïnteresseerd en slecht gemotiveerd de losgeslagen jeugd enkel nog gade, want niemand is van plan om zijn/haar nek nog uit te steken, want als je tegen een enkeling optreed, staat in no-time de hele mispoge voor je, voor je het weet.

Op hulp van de omstanders hoef je niet meer rekenen, want men kent maar te goed de consequenties en ook de daders kennen uitstekend hun rechten en willen dus maar wat graag een robbertje vechten.

Heb je je arrestant ook maar iets te hard aangepakt, of ben je bedreigd door de aanstormende meute en heb je in pure doodsangst je wapen getrokken, dan pas zit je echt met de brokken, want ons rechtssysteem kijkt dwars door jouw behoefte van veiligheid heen, niet de politie en niet de burger krijgen en verdienen bescherming, maar het rapaille dat zich van de straten heeft meester gemaakt, die krijgen alle voorzieningen en hulp aangeboden, want hun slechte en onbegrepen jeugd is toch de dader en niet de falende opvoeder, zoals de vader en moeder.

Dus zwalken de jeugdbendes vrolijk door de straten en meet justitie trouwhartig en consequent met twee maten, want als de burger het recht in eigen hand neemt, dan is hij van het recht vervreemd en weet de hermandad hem ineens wel te vinden, niet de dader maar het slachtoffer en de Nederlandse staat wordt zo de dupe.

We spreken zo graag over waarden en normen, maar ik zie slechts nog maden en wormen, kruipende over het skelet van eens een waardevolle democratie, van recht en orde.

Holle woorden en frasen, doen mij steeds weer verbazen, want de rechterlijke macht lacht zich een hoedje, de Nederlandse burger is een doetje, criminelen mogen worden geseponeerd, straffen worden ingekort, men mag op proef verlof, maar de brave burger die heeft men bij de lurven en dan is er ineens geen cellen tekort, heeft justitie ineens geen behoefte aan seponeren, want de burger zal en moet de wet leren respecteren.

Dat de criminelen, van hoog tot laag, van miljonair tot puberale blaag, zich rot lachen om dit systeem weet zo langzamerhand iedereen, maar wie brengt het justitie en politie aan het verstand, dat het totale faillissement zich heeft aangekondigd van dit land.

Pim Fortuyn heeft meer dan eens duidelijk gewaarschuwd tegen deze uitwassen, hij heeft duidelijke statements afgegeven, men heeft zijn ideeën gestolen, men heeft lustig en ruimhartig uit zijn boeken en partij gestolen, maar nimmer zijn oplossingen en aanwijzingen geaccepteerd, want dat is nog steeds politiek verkeerd.

Hij kende als geen ander de politieke weerstand tegen zijn ideeën, niet voor niets deed men voor en na zijn dood alle moeite om hem het zwijgen op te leggen, niemand mocht toch zeggen wat hij dacht en doen wat hij zei, want dat was toch niet politiek correct.

Men gaat door met het tolereren, men gaat door met het gedogen, men gaat door met slechts wat lapmiddelen en cosmetische plakkers, want men is de leer van PIM vergeten, slechts nog het eigen gewin en niet het collectief en het gezin, maar de façade van de wet, burger we waken over u, ga rustig naar bed, maar de troef hebben helaas de crimineel en de boef .

U en ik zijn de dupe, de politie man en vrouw staat samen met ons in de kou, de veldwachter is verworden tot een bromsnor karikatuur, kijk dat is overgebleven van onze democratie, welke is verworden tot een sociale dictatuur. Enkel nog aandacht voor de dader, wij lopen nog wel een keer een stille mars, wij legen wel weer bloemen neer bij een pas gedolven graf, want onze natie is verworden van een prachtig koren, tot een nutteloos kaf.

Arm Nederland, arm vaderland, bananenrepubliek en openinrichting, dat zijn de woorden die ik vaak gebruik, maar die ook steeds vaker opduiken in de media, ook niet meer dan lege woorden, want wie zal nu nog ons standpunt verwoorden, sinds ze alles wat ons bond en samenbracht, hebben vermoord en verkracht.

Dag Nederland slaap zacht.