Integratie, mag het een onsje meer zijn

Integratie, verworden tot een mode woord, iedereen heeft het erover, het item is in en men besteed er hele programma’s aan, zowel politiek als in de media, iedereen heeft het erover en iedereen heeft zo zijn eigen mening, die men gaarne wereldkundig maakt, dus dacht ik maar eens, kom op, gooi die van jou ook maar in de groep.

Integreren, is dat afzweren van couscous, geen schotel meer op je balkon, boerenkool lekker vinden, varkensvlees eten, of als moslim of islamiet je naar de avondmis begeven, ja ik ga lekker, meteen maar wat items bij de kop nemen, lekker controversioneel en totaal onzinnig.

Neem een willekeurig Fries, trots op zijn taal, trots op zijn plompenbladeren, die voor zijn werk gaat wonen en werken in Limburg, als hij vanaf dan alleen maar naar omroep Fryslan gaat kijken, in het voorjaar met een lange paal door het Limburgslandschap gaat lopen struinen op zoek naar kievitseieren, ik verzeker u deze Fries zal zich nimmer in het Limburgse opgenomen voelen en zichzelf eenzaam en vreemd en onbegrepen vinden.

Neem een Limburger, met zijn Bourgondische levens aard, die in Groningen gaat wonen, elke dag bij de bakker in het dorp om zijn rijstevlaai met kersen komt zeuren, die niets weet of begrijpt van Edo Staal of ooit heeft gehoord van Fre Meys, die te pas en te onpas zich te buiten gaat aan een hartgrondig Alaaf en zich beklaagd over de vlakheid van het Groningse land, ja dan zal ook hij zich er nimmer thuis voelen.

Neem een Amsterdammer die gaat werken en wonen in Rotterdam, ik zou het enigszins dom vinden als hij na een gewonnen voetbalwedstrijd van zijn Ajax, zich met vlag en toeter op de Coolsingel te buiten gaat aan zijn feestvreugde, zeker niet als Feyenoord net thuis heeft verloren van RBC, bovendien als hij in het buurtcafé zich immer te buiten gaat aan smartlappen zoals, aan de voet van die oude Wester, of bij ons in de Jordaan en Lee Towers een zak vind, ik weet zeker hij zal zich nimmer thuis of opgenomen voelen, eerder enige vijandigheid mogen verwachten.


Of wat dacht u van een keurig net Brabants katholiek gezinnetje, dat in staphorst gaat wonen en zich dagelijks beklaagd over de stringente levensregels van deze besloten gemeenschap en roept dat het bij hun in het Brabantse allemaal wat losser, vrolijker en levenslustiger toegaat en dat je tenminste na de mis even een pilske kan pakken bij de kerk, sorry de kroeg om de hoek en dat men veels te zwaar leeft en dat je voor een zonde meer of minder even mag en kan gaan biechten, ik verzeker u, deze leeft daar niet lang en gelukkig met zijn gezin en zal zich moeten beramen op een meer of minder snelle verhuizing.

Ach en zo zijn er nog Zeeuwen, Noord Hollanders, Utrechters, Gelderlanders, Drenten etc. etc. en allemaal hebben ze zo hun eigen streken en eigenaardigheden, die hen onderscheid van de overige Nederlanders, maar als ze gaan verhuizen naar een ander deel of streek van Nederland, dan blijven ze gewoon wie ze zijn en toch ook weer niet.

Je kan pas door een gemeenschap worden opgenomen, als je wilt en kunt begrijpen wat hen bezielt, niet jouw afkomst, niet jouw gewoonten of niet jouw manier van leven is dan zaligmakend, maar dat van de streek of plaats waar je je vestigt en waar je een leven wilt opbouwen. Je zal kennis moeten nemen van de taal, je hoeft het plaatselijke dialect niet te spreken, gewoon Nederlands is vaak al voldoende, maar wel te verstaan en minimaal te begrijpen.

Hun manieren moeten door jou herkend worden en je zal je min of meer aan de omstandigheden moeten aanpassen en natuurlijk zal je datgene wat ze van je geboorte af je ooit hebben aangeleerd de boventoon voeren in je private belevingswereld, maar als je niet open staat voor de indrukken van je nieuwe woon- en leefomgeving dan ben en blijf je een buitenstaander en wordt je door je eigen gebreken een outcast een buitengeslotene.

Die gebreken waren eens je roots, maar gaan je in je nieuwe omgeving dan je aardig in de weg zitten, wie dat niet begrijpt kan beter daar blijven waar hij vandaan komt, want die begrijpt dus niets van het leven, begrijpt niets van de mensheid en begrijpt niets van de levenslessen die hem of haar zijn deelgevallen.

Wie kent niet de moeilijkheden van de overgang van de kleuter naar de grote school, de spannende en angstige tijd als éérste jaars op het hoge onderwijs of de problemen bij het je inpassen bij een team dat al jarenlang samenwerkt en waar jij als groentje tussen komt. Steeds weer was het je weg zoeken en je aanpassen aan de regels die de groep, de school, de jeugdclub, de vriendenkring je zonder zichtbare dwang oplegden, maar die wel aanwezig was, wilde je tenminste opgenomen worden en erbij horen.

Integratie, een mode woord om problemen van een falende overheid te maskeren, Integratie een bezweringsformule tegen afwijkend gedrag, niet passend in de groep of gemeenschap, zo simpel en zo eenvoudig, maar verworden tot een speelbal van criminele lieden, die het woord misbruiken om hun eigen gelijk door te drukken of juist het gebrek eraan te compenseren.

Opleuken van een bevolkingsgroep, maakt niet ineens een integratie die er niet of niet voldoende is wel aanwezig, want als ik een leuke Fries in een Limburgse reclame campagne voor het behoud van het groen eiken loof zie optreden, blijft het een Fries en dat is absoluut niet vies, maar wel totaal bezijden het nagestreefde doel, namelijk integratie.

Integratie en het integreren is in mijn woordenboek groeien of opnemen in een groter geheel en resp. tot een eenheid maken maar u kunt natuurlijk een ander boek hebben, het voorgaande is dus in feite simpel, je kunt enkel en alleen integreren als je bereid bent een stukje van jezelf op te geven om zo in een reeds gevestigde samenleving, of omgeving daar een deel van uit te gaan maken, wil je dat niet, dan hoor je daar niet thuis en ben je een splijtzwam of een ongewenst persoon in die gemeenschap geworden.

Wie hier over nadenkt, zal beseffen dat de discussie niet is Islam of Christen, niet is Boerenkool of Couscous, niet is hoofddoekje of hoed, maar een discussie over of je je al dan niet wilt aanpassen en deel wilt uitmaken van het grotere geheel of dat je in feite hier niet thuis hoort, omdat je deze levenswijze, deze samenleving afwijst, want deze samenleving is nog altijd in ruime meerderheid de Nederlandse samenleving, die is opgebouwd uit een breed pallet van landgenoten, maar allen onderdeel uitmakend van het grotere geheel.

Niet de kleur, niet het ras, niet de afkomst is bepalend, slechts of je trots kan zijn op dat kleine landje aan de Noordzee, als je trots bent op je driekleur en droevig als hij wordt besmeurt, je blij kunt zijn met zijn successen en boos over de excessen, dan en dan alleen ben je een geïntegreerde Nederlander en anders blijf je een ongewenste buitenstaander.