Wat kost een mensenleven

Een mensenleven is een onbetaalbaar en uiterst kostbaar bezit, maar in een bananenrepubliek is een mensenleven slechts een fluitje van een cent, niet meer dan peanuts, slechts een handvol zilverlingen.

Wat dat met u en mij te maken heeft, zal ik trachten uit te leggen, nou ja uitleggen is een groot woord voor het beschrijven van een waanzinnige wereld, waarin een mensenleven niet meer is dan een statistisch gegeven.

We kennen ondertussen allemaal het fenomeen van de stille marsen en het leggen van bloemen zeeën en het branden van kaarsjes bij de plaatsen waar simpele burgers dankzij de verruwing en de veranderde zeden en normen hun leven hebben verloren.

Onze overheid heeft in al haar wijsheid als één van de eerste binnen Europa de dode hoekspiegel voor vrachtauto's verplicht, want daarmee besparen we mensenlevens en dan schijnt de burger ineens een kostbaar goed te zijn, want deze maatregel kost de almachtige overheid niet of nauwelijks enige cent.

Door de terechte keuze voor deze spiegel kan men mensenlevens besparen en dus ben ik voor deze maatregel, maar ik verdenk onze overheid van meten met dubieuze maten.

Kijk als criminelen elkaar met semi- en automatische wapens op klaarlichte dag op straat kunnen afmaken en de politie en justitie nauwelijks in staat zijn om haar burgers te beschermen voor rondvliegende kogels, dan is er fundamenteel iets mis met het denkraam van onze overheid.

Als daders van geweldsmisdrijven zoals ontvoering, moord of zwaar molest binnen 6 a 7 jaar alweer kunnen deelnemen aan het gewone leven omdat ten eerste hun straf te laag was en daarbij zij vanwege een krankzinnige maatregel standaard vervroegd uit de al te lichte straf worden ontslagen, is er fundamenteel iets mis met het rechtssysteem.

Want de slachtoffers en hun nabestaanden hebben of levenslang gekregen of hebben dit leven vanwege een idiote schoft moeten verlaten, maar daarover mag je van de Cornherd Liga dus absoluut niet praten.

Daders zijn per definitie zielige onbegrepen slachtoffers van een boze hebzuchtige maatschappij, die hen als kansarme(n) geen kans hebben gegeven om zich op een gemakkelijke manier te verrijken en dus bleef alleen de weg naar de criminaliteit open.

Als een middenstander of personeel worden vervolgd omdat zij uit woede, angst en/of frustratie zich bekoelden op een dader, die hen of hun dierbaren met een wapen het leven bedreigde, dan is de wereld op zijn kop gezet en is er absoluut geen sprake van recht.

Nee, ik pleit niet voor eigen rechter of eigen richting spelen, maar wel voor begrip, dat men zichzelf of de maatschappij een dienst bewijst om de dader(s) niet met zijden handschoenen aan te pakken, want deze daders hebben willens en wetens bewust voor geweld gekozen, toen zij met een wapen het onschuldige slachtoffer het leven bedreigde.

Niet diegene die zich verweerd, niet diegene die iemand arresteert, niet diegene die te hulp schiet is de dader, maar is een slachtoffer en held tegelijk, want wat justitie wil is dat we als makke schapen ons slechts met wat blaten aan de onverlaten toe verlaten.

Kijk ze hadden een slechte jeugd, waren in het verkeerde milieu geboren, waren kansarm, hadden hun studie niet afgemaakt, of kwamen uit een ver en vreemd land en zo kregen zij van onze overheid de vrije hand, om eenvoudige burgers en hardwerkende mensen te bevrijden van hun zuur verdiende centen.

Ze schoppen, slaan, steken en schieten links en rechts mensen dood of maken ze voor hun levenslang ongelukkig en bang, maar de burger moet zich inhouden, men mag zich niet te buiten gaan aan volkswoede, men mag zich enkel tooien met een lieveheersbeestje, want zo'n crimineel gun je toch gewoon zijn sadistische feestje.

Ook moeten we natuurlijk rekening houden met de andere culturele waarden, want sommige van onze nieuwe landgenoten denken nog in termen van eer- en bloedwraak, van fatwa's en andere gewoonten, die wij na de middeleeuwen achter ons hebben gelaten, maar waar we schijnbaar hier opnieuw over moeten gaan praten.

Een overheid die als beleid heeft, dat slachtoffers verworden zijn tot daders, die begrip heeft voor de noden en wensen van de slechte mensen, die een leven zien als een statisch getal, zo'n overheid is dus echt niets te gek of te mal.

Zo kan het dan gebeuren, dat een gevangenis directeur gaat lopen zeuren, dat met meer dan één in een cel wel kan, als men zich dan tevens bereid verklaart er dan ook gelijk twee TV's neer te zetten, want anders moeten die arme gevangen zich bezig houden met pim-pam
Petten.

Beseft deze contactgestoorde directeur wel, dat velen van hun slachtoffers nimmer meer met genoegen TV kunnen kijken, dankzij zijn gasten, de enige echte boeven, die soms van bepaalde politici helemaal niet achter de tralies hadden gehoeven.

Veel mensen zitten thuis voor de buis, zich ontsteld af te vragen, waar het heen moet met dit gekke land, waar zit het politieke verstand, wie gaat deze stal eindelijk eens echt uitmesten en stopt met het burgertje pesten.

Dus om op de vraag terug te keren, wat kost een mensenleven, eenvoudig gezegd, niet meer dan een spiegel en kijk dat maakt mij nou een beetje kriegel.

Want een overheid die zich door etnische criminelen psychologisch laat gijzelen, die zijn straten, winkels en buurten, stations en perrons overlevert aan randjongeren en criminelen en die het toelaat, dat men zich straffeloos verrijkt aan het bedriegen en stelen, zo'n overheid is dus een overheid zonder beleid en verliest dus ook op alle fronten de morele strijd.

De verloedering van een maatschappij, is niet iets van u of mij, het heeft te maken met hen die waken over onze wetten en die verzaken om werk te maken van datgene wat in de wet is vastgelegd, het zijn die mensen die immer gedogen, wat nooit heeft gemogen.


Het is en was de immer correcte politiek, die heulde en zeulde met een doodzieke democratie