Een misselijk makend gevoel

Daar stonden we dan, 's morgens vroeg in een mistroostig mistig Amsterdam, een handjevol getrouwen die kwamen om in en buiten de zaal acte de presence te geven.

Waar zijn al die miljoenen aangedane Nederlanders gebleven, thuis bij de buis, want het leven gaat verder en de nazaten van PIM hebben niet bepaald een fraai visitekaartje afgegeven, met hun ruzies en gerollebol, niet een aanbeveling om je betrokken bij te voelen.

Waar zijn al die trouwe leden van de LPF gebleven, de regionale bestuurders, de leden, het landelijke bestuur en niet te vergeten de fractieleden, hadden zij het te druk, was een gang naar de rechtbank om de moordenaar van onze politiekleider onze betrokkenheid te laten voelen een te groot offer???…..Ik zal het nimmer weten.

Nee, ik ben niet naar binnen gegaan, want ik wist dat ik te emotioneel zou reageren, dus ben na een rit van 2.5 uur maar weer naar huis gegaan, want ik wilde niet dat PIM voor niets tussen ons was geweest, dus ben er even aanwezig geweest, gewoon voor de support.

Wat maakt de familie Fortuyn wel niet mee, welke een last moeten zij dragen, daar te zitten luisteren en tegelijkertijd buiten en binnen het ontluisteren te aanschouwen, want waar was die massa die vlak na de moord zo massaal liep te rouwen.

Lag het deels aan het gebrek van lef bij de LPF, jazeker dat speelde wel degelijk een rol, men verschool zich achter mogelijke juridische complicaties, maar Mat Herben en mijnheer Maas, de uitspraken waren al gedaan voor het proces, dus het ontraden van het bijwonen van het proces door partij coryfeeën was wel heel erg wrang.

Trouwens iedere Nederlander heeft het recht de rechtszaak bij te wonen, zelfs politici, zoiets heet scheiding der machten in onze democratie, je kunt alleen daar geen spreekkoren aanheffen, hetgeen ook niet in de lijn der verwachting zou hebben gelegen.

Zijn we vergeten dat deze partij slechtst bestaat bij de gratie van PIM, zijn we vergeten dat het niet om jullie maar om hem ging, zijn we vergeten dat de gehele beweging slechtst is ontstaan door deze man, die het grootste offerde wat men aan een mens kan vragen, zijn leven en jullie wilden niet een deeltje van zijn pijn dragen.

Om die reden en omdat er de laatste tijd mij iets te veel en te vaak voorbij gegaan wordt aan het Fortuyn principe, meen ik mijn lidmaatschap op te moeten zeggen, ik wil niet langer tot deze club behoren, die niet hun nekken willen uitsteken, naar nu wel is gebleken.

Nee, ik ga niet met modder gooien, maar teveel mensen hebben de laatste tijd het strijdtoneel verlaten, er was een tijd voor praten, maar nu was er een tijd voor daden en het bleef akelig stil en dat maakte vandaag die mist extra kil.

Ik wens jullie als partij het beste, maar realiseer u dat uw afwezigheid heel veel mensen kwetste en op het verkeerde been zette, Volkert verdient niet onze aandacht, maar door de massale afwezigheid hebben we eigenlijk en feitelijk PIM's ideaal ontkracht.

Ik blijf mijn leven lang een fortuynist, maar neem bij deze afstand van een partij, die niet de (politieke) moed kan opbrengen om aan hun vermoorde voorman de juiste ondersteuning te geven, slechts door demonstratief en georganiseerd aanwezig te zijn.

Nu was de straat nat en kil, nu waren de kreten van onvrede, woede en verdriet stil, dat is dus wat ik per sé niet wil, was ik laf omdat ik niet naar binnen wilde, nee want niemand heeft er iets aan als ik MOORDENAAR gilde en eruit zou worden gezet.

Maar gewoon aanwezig zijn, stomme massale lijfelijke dreigende stille aanwezigheid, dat had wellicht aan de politiek wel een signaal gegeven, niet die troosteloze lege dranghekken, niet dat handjevol dappere getrouwen, niet die zwijgende gebouwen.

Volkert zal worden veroordeeld, de politieke karavaan gaat verder, maar wat er vandaag in mij knakte, was het me betrokken voelen bij zijn politieke erfenis, kijk daar ging het dus mis, want jullie lieten verstek gaan, waren te druk met zoeken naar politiek correcte zetten, dus droegen jullie duidelijk verkeerde politieke petten.

Ik wens Marten en Simon Fortuyn en alle overige verwanten heel veel sterkte deze tijd, maar als columnist en als LPF'r is het voor mij voorbij, ik ga nog voor één aktie, die bij de plek des onheils op 6 mei, hopelijk zijn daar dan wel massaal fortuynisten bij.

Laat de Bobo's maar lintjes knippen, onthullingen doen en zich belangrijk voelen, ik ga even ergens anders mijn woede en stille verdriet koelen, ik bewonder hen die aanwezig waren.

Een groet aan allen die ik menig stukje van mijn gedachten mocht toevertrouwen, ook na nu zal ik nog wel wat op het scherm douwen, maar mijn betrokkenheid bij de LPF is nu dus duidelijk geheel weg, jammer van het schip dat vaart onder valse vlag, daarom zeg ik tabé en gedag.

De kilte van deze ochtend zal mij nog lang heugen, het lugubere kille natte weer, de doffe deken van stilte, de ingetogenheid en opgewondenheid van de aanwezigen en daarom heen de zoemende persmuskieten, ja die waren de enigen die daar liepen te genieten.