Brusselse Lof, of lust u nog peultjes

Er waren eens Brusselse Dames en Heren, die ons iets nieuws wilde leren, namelijk het consumeren van ongebreidelde Brusselse Lof want dat vonden zij pas echt tof.

Zij praten met Brusselse woorden, spreken over Brusselse wetten en zij vergaten waarom zij daar zaten, namelijk voor en door de burgers van de nationale parlementen, zij beloofden menigmaal Brusselse gouden bergen en beschouwden de domme kiezers als dwergen.

We hadden ooit een enorme boterberg, die men voor een appel en een ei verkocht aan de Sovjets, met dank aan de boeren en burgers van Brusselland, het stond allemaal in de Fabeltjeskrant, maar ze regeerden door zonder enig gezond boerenverstand.

Een mooie vloot en ook een rijke traditie en een welvarende vissersvloot, maar de “nationale volksvertegenwoordigers” ontroofden hen het stichtelijke brood, zij hingen aan de lippen van de Brusselse Lofpredikanten en zo ging een rijke historie nagenoeg dood.

Nederland had een wereldfaam, op het gebied van het agrarische bestaan, onze stamboek koeien kon je over de hele wereld horen loeien, onze landbouw leverden enorme prestaties en de tuinders waren wereldberoemd, maar de “volksvertegenwoordigers” van dit kleine land, luisterden heel devoot naar wat het Brusselse Lof en hof hen gebood en zo ging onze agrarische sector met rasse schreden bijna dood.

Scheepsbouw, zware Industrie, zelfs onze eigen nationale trots van Fokker tot Daf kregen door de regels van Brussel en de incompetentie van gedweeë devote Brusselse Lof adepten geen straf, maar verdwenen zij van het nationale tableau van kroonjuwelen, want de bestuurders en volksvertegenwoordigers waren geheel in de ban van het Brusselse lof, want dat vonden zij pas tof en dat nationale gedoe, was alleen maar rechts gebral zo kwamen deze kroonjuwelen ten val en begon de industriële uittocht, maar dat vindt schijnbaar niemand meer mal.

Ze beloofden ons een heerlijke toekomst samen met al die andere Europeanen, welvaart, rijkdom, voorspoed en vooral banen, dat en vrede en veiligheid beloofden deze Brusselse lof kompanen, maar de rekening betaalden wij, de domme burgers van het Brusselse Hof, want het sociale gezicht was allang voor het Brusselse hof gezwicht en de ene regel na de andere werd het domme volk opgelegd, want onze nationale “volksvertegenwoordigers” hadden grote pret in Brussel en werd voor hen de tafel rijkelijk gedekt en stond er een aangenaam warm gespreid bed.

Europarlementariër was een nieuwe baan, Eurocommissaris gaf een geheel nieuwe invulling aan het politieke bestaan en als je dat niet kon verwerven was er altijd nog wel ergens een burgemeesterspost of CvK en met een beetje geluk kon je nog wat bijverdienen na je politieke bestaan bij een Internationaal bedrijf, wat kon hen de onvrede van het gewone volk schelen, dat moesten niet zeuren maar lekker buiten gaan spelen, zij hadden het complete overzicht en dansten de polka, wals of foxtrot en douwden de burgers alles door de strot.

Arrogant en voldaan riepen zij dat de Euro goed was voor het Europese voortbestaan, zij wentelden de kosten af op de middenstand en de burgers van het land, want deze munt zou keihard en goed zijn voor de economie, we kennen allemaal de vieze bijsmaak, van dit Brusselse Lof, het stabiliteitspact bleek een grote sof, niemand hield zich aan de budgettaire afspraken, alleen het braafste jongetje van de klas, Gerrit Zalm bleef kalm verkondigen dat er niets aan de hand was en zo dobberden we voort, werden de kritische burgers nimmer gehoord, maar helaas wel bestolen, dat wordt echter krachtig verholen.

De cultuur werd verrijkt met nieuwe woorden, zoals intergratie, immigratie, positieve discriminatie, vergrijzing, gezinshereniging, pre pensioen (maar dat mag je dan weer niet doen), multiculturele samenleving, suikerfeesten, kwartje van Kok, de Zalmsnip verdween fluks weer uit de knip, terreur en terrorisme, fundamentalisme, extremisme, zwarte en witte scholen, zo zijn er nog veel meer begrippen die ons werden aanbevolen, maar waardoor de Nederlandse Identiteit en Entiteit werden uitgehold, waardoor het burgerlijke vertrouwen in de politiek werd gestold, waardoor mensen zich meer en meer gingen individualiseren en zich walgend afkeerde van deze Brusselse lof dames en heren, die niets maar dan ook niets wilden leren.

In Nederland, mijn Nederland, woedt een ondergrondse veenbrand, de Grondwet het gedrocht werd een grote politieke sof, gewoon vanwege het jarenlange bedrog van het Brusselse Hof gesteund door de vazallen van het nationale parlement, die emoties en de gevoelens van het eigen volk allang niet meer kent en de echte problemen allang niet meer onderkent, zij zijn de mondige burgers niet gewend, zij wonen in een soort van steriele tent, ver van de burgers afgewend, omringd door een zelf gepromoveerde elite van maatschappelijke organisaties die ook de werkelijkheid van de burgers en hun leden allang niet meer (onder)kent.

Men spreekt een eigen jargon, een vreemde taal, van kamerrituelen, van amendementen, van interpellatie, polarisatie, verworvenheden, motie van weet ik veel, men hoort zichzelf graag via de media bij de interruptie microfoon, men gaat gaarne het “inhoudelijke” debat aan, maar zijn vergeten dat de Nederlanders geen Brussels Lof willen eten, maar graag klare en heldere taal willen horen, geen loze kreten of holle frasen van politieke dwazen, die voor de camera en microfoon zichzelf en burgers met hun intellect willen verbazen en hoog van de toren blazen.

De Fransen spraken een duidelijke NON de nuchtere Nederlanders een overduidelijke NEE en ziedaar ineens doet heel Europa mee, de Denen, de Engelsen hebben zo ook hun restricties en hoor ineens het gerommel over de Lire en de Dmark, zelfs geluiden over we willen de gulden terug en de politiek is doodziek, doodziek van het te veel eten van hun eigen Brusselse lof, doodziek van hun eigen vriendjes politiek, doodziek van een referendum dat keihard de kloof aangaf tussen de burgers van links tot rechts en haar politieke elite.

Het zou hen sieren als ze zich realiseerden dat de politiek en ambtenaren er zijn VOOR het volk en DOOR het volk, dat zij ware VOLKSVERTEGENWOORDIGERS behoren te zijn, met beide benen geplant in het volk, verankerd in de volksaard, ten DIENSTE van het volk en NIET verkeren in de roze wolk van Brussels Lof en ten dienste van het Groot Europese Hof.

Samenwerken JA, samen oplossingen zoeken voor de economische en sociale problemen, UITSTEKEND, inzetten voor VREDE en VEILIGHEID uitstekend, wie kan daar bezwaar tegen hebben, maar niet ten koste van de eigen identiteit en niet de rekening neerleggen bij de gekwelde burgers van een keihard werkend land, dat is regeren zonder verstand.

Veiligheid en Vrede beginnen in eigen land, zet eerst eens de boel HIER goed op de rails, zorg dat bedrijven en mensen ruimte en gelegenheid hebben zich te ontplooien, ga niet langer met lapmiddelen lopen klooien, verminder de beknellende regelgeving, handhaaf de wet en treed op tegen vandalen, illegalen en criminelen, betrek de burgers bij de vernieuwing en dan staat het niet meer in de fabeltjeskrant, maar krijgen we weer een gezond en eerlijk en oprecht Nederland.