Het schip van staat

Het schip van staat

U kent deze uitdrukking, onze politici mogen zich graag profileren als bekwame bestuurders en duiden zich als bemanning van het schip van staat, vertegenwoordigers van de regering en de senaat, wakkere regenten deze dames en venten. Aan het roer staat stoer kapitein Zwalkende Ellende, ook wel genaamd Bak van Ellende of Harry Potter der Lage Landen, die keer op keer het schip op een haar na laat stranden.

De bedoeling van een Kapitein is in overleg met zijn naaste officieren een goed bestek op te maken en daarop zijn koers te bepalen, zodat het schip niet strand, stuurloos ronddobbert of kringetjes gaat varen en ieder bemanningslid van hoog tot laag erkend zijn leiderschap, of men moet constateren dat de kapitein onbekwaam voor het uitoefenen van zijn gezag en functie is, dan kan men hem afzetten, zonder dat dat muiterij zal worden genoemd.

Onze kapitein is dus de kluts wel degelijk kwijt, want zijn koers is een geschat bestek, hij stelt voor dat hij overweegt om Noord of Zuid te gaan varen, maar Oost of West is hem ook wel best, vervolgens laat hij de bemanning achter met de vraag of zij hem in deze willen raden, zodat hij na de stemmen en koppen te hebben geteld aan de reder heeft gemeld, dat zijn zwalkende koers door de meerderheid is ingegeven en dat men heeft besloten de veilige haven voorlopig maar even niet te verlaten om zo de rust aan boord veilig te stellen en alle mogelijke klippen te omzeilen.

Aan boord van ons schip van staat is er ook nog een kapitein Haak, u kent hem vast wel, die met de walm van Zalm omgeven, vice-premier dus reserve kapitein speelt, hij souffleert de kapitein en houd zo de bemanning klein, hij graait in hun zak met soldij want aan boord gaat hij over de financiën en omdat hij ooit onder een andere kapitein voor Sinterklaas heeft gespeeld, moet nu de schade die hij eerst aanrichtte worden recht getrokken, je hoort de bemanning al klagen en mokken, dat vraagt vroeg of laat opnieuw om brokken.

Dan hebben we daar ook nog de chirurgijn Hoogervorst, die slaat zich graag op de borst, want hij heeft de bemanning opgezadeld met een ziektenkosten verzekering die straks maakt, dat de halve bemanning staakt, of van ellende zeeziek braakt, want de maatschappijen lopen nu nog even in de maat, maar staan al paraat om de roversvlag te hijsen en compensatie voor de gestegen kosten te eisen en hij beloofde met de hand op zijn hart dat bijna iedereen er baat bij had, waarbij hij gemakshalve de kwetsbaren aan boord maar even vergat. Zo verdween de sociale zekerheid door het kabelgat in een woelige en kokende zee en deed deze braakbal aan het morele afbreken mee.

Wie kent niet de Met Koeien Zollende reserve kapitein Brinkhorst, hij kreeg van zijn directie uit de Demonische 66 leden te horen dat men absoluut niet wilde dat hij deze kapitein in zijn koers en plannen zou steunen. Hij moest gewoon stilzwijgend en nietszeggend tegen de grote mast gaan staan leunen en het liefst wat wollige onbegrijpelijke taal kreunen en de keuze overlaten aan de totaal verdeelde manschappen, zo kon men dan zonder kleerscheuren aansturen op een mogelijke muiterij en zo zelf schone handen houden, zoals dat ook gebeurde ten tijde van wat zieke koeien waar hij zich mee liep te bemoeien en waar hij zijn bijnaam dan ook aan heeft te danken.

Of wat te denken van Marconist Pechtold, die immers altijd voor de problemen wegholt, dat deed hij ook al toen hij was gestationeerd in het hof van Ede, ferme taal, stoere spreuken, hij bemoeit zich graag met andermans keuken, maar kan nog geen eitje koken, ook dit Demonisch lid van de 66 leden leunde samen met de hansworst Brinkhorst zeer tevreden, want dat is zo’n beetje de standaard procedure bij deze vernieuwende officieren ploeg, die al decennia om een nieuwe koers en beleid vroeg, maar er nimmer ook maar iets inhoudelijks aan bijdroeg, goed voor een stevig glas in mening kroeg.

Zij opteerden ooit voor een gekozen kapitein, maar als het om verantwoording gaat dan zijn ze ineens muisstil en heel klein en doen hun zaakjes ietwat in het geniep en met venijn, zo proberen ze te manoeuvreren dat de bemanning in opstand komt en dat men de schuld geeft aan de besluitenloze kapitein, maar zo speelden zij het altijd al, daarom werden zij nimmer groot en bleven klein.

Ook is daar nog Donner de provoost, die is aangesteld voor de orde en veiligheid, maar ondertussen menig crimineel illegaal heeft geloosd, door de mazen in het net van de wet, met een schrale troost ook deze provoost kreeg een oorkonde van de juichende meelopers voor zijn standvastigheid, nu standvastig is zijn beleid, menig TBS’r vergat zijn tijd en ging onwettig passagieren. Donner kwaad maar om hem te plezieren ging men hem versieren en zo bleek menig cachot meer op een duiventil, maar dat was wat men op dit schip van staat schijnbaar wil.

Wie kent niet de wakkere Tsunami held, de hofmeester Remkers, samen met Donner zorg hij voor de veiligheid aan boord van het schip van staat, alleen gelooft niemand meer een woord als hij praat, altijd is hij consequent een anti-held, maar ja de beste man zit er ook alleen maar voor het geld.

Één wakkere meid is er aan boord, al wordt ze vaak en veel verguisd en erin geluisd, dat is Bootsman/vrouw Verdonk, zij maakt korte metten met verstekelingen en illegalen die mee willen reizen zonder ook maar een cent te betalen, zij zoekt in hoeken en gaten naar lieden die het schip van staat geen soelaas bieden, die zich op valse voorwendsels en gronden zo met het schip van staat de kaap proberen te ronden. Rita recht door zee, doet aan slap geouwehoer niet mee, zij staat voor haar taak, maar helaas moet ze veelal roeien met kapotte riemen en soms heel soms staat ze in een hoekje zachtjes te grienen. Domweg omdat de rest van het spul al haar moeite en inzet soms als oud vuil overboord zet.

De rest van de bemanning is het noemen nu even niet waard, al zou ik over brandwacht Kamp het volgende willen zeggen, als je meer bezig bent met brandhaarden op ver weg gelegen schepen, dan kon het wel eens gebeuren, dat een klein binnenbrandje op het eigen schip uitgroeit tot een onbeheersbare brand, want bij gebrek aan bluspersoneel op het eigen schip loopt zo de brandveiligheid gegarandeerd vroeg of laat op een klip.

Ook Berend Botje mag ik eigenlijk niet vergeten, deze reizende diplomaat van het schip van staat mag graag voor grote mijnheer spelen en gaat dan een valse noot kwelen, doet dan beloftes en toezeggingen zonder remmingen en zadelt daarmee zijn kapitein Zwalkende Ellende op met een strop en die kiest dan van schrik weer eens niet het ruime sop.

Ooit was het schip van staat een glorieuze driemaster, met een fier wapperende Rood Wit Blauwe vlag die de bemanning en de landen die het bezocht voldoening en respect gaf. Bemand door mannen van stavast, op vaste koers, zonder een zwalkend beleid gelijk een verdoemde Vliegende Hollander.
De bemanning en het thuisfront durfden zelfs met vliegend stormweer de Kaap rond, de gulden was nog hard, men had vertrouwen en durfde vele schepen te bouwen, want er was geen enkel gebrek aan een bekwame bemanning of leiderschap.

Nu is het schip van staat verworden tot een lekke schuit, met ratten in het vooronder en het eten niet meer dan wat schraal beschimmelt scheepsbeschuit, wie o wie blaast de smaad van dit schip van staat eens een nieuw leven in, wie legt de kiel voor een schuit vol van ziel, wie stuurt deze zwalkende incompetente lieden naar huis en verpoedert dit labbekakkerige beleid tot gruis.