Het verraad waar men liever niet over praat

onze regenten kijken niet naar onze gevoelens, zij hebben andere agenda’s wij zijn slechts dom volk en als we commentaar hebben zijn we gevaarlijk, zijn we extreem, zijn we rechts, of extreem rechts, dan spreken we vanuit de onderbuik, althans volgens de buikspreekpoppen die zo graag een koekje in de thee bij onze bezetters soppen.


Het verraad waar men liever niet over praat

Wie iemand een verrader noemt is subjectief en oordeelt uit eigen beleving, want u en ik zullen de houding van Cohen t.o.v. Milli Görüs en de Moslim Broederschap m.b.t. de Wester Moskee in het bijzonder en zijn houding t.o.v. Islam in het algemeen als verraad beschouwen, hij ziet zichzelf als bruggenbouwer.

Nu heeft links een patent om zogenaamde rechtse mensen te typeren en te stigmatiseren als zijnde directe afstammelingen van de Nationaal Socialisten van het Nazi tijdperk en haalt men graag vergelijkingen uit de kast of wordt er schande gesproken, laten wij eens dezelfde retoriek gebruiken t.o.v. de slinkse handelswijze van onze regenten.

Mussert zag in de ontwikkelingen van Nazi Duitsland ook alleen maar goede zaken en sloot zijn ogen en oren voor andere signalen, Job Cohen lijkt dan een beetje op deze Mussert, want ondanks dat de halve wereld voornoemde organisaties als gewelddadig beschouwd en gevaarlijk, ziet Job alleen de dialoog en de voordelen en sluit de ogen en oren voor andere signalen, zal men later dan over Job hetzelfde denken als wij nu over Mussert, de geschiedenis wordt altijd achteraf geschreven dus de tijd zal het leren.

U begrijpt dat dit niet kan, maar als we van dezelfde technieken als de verketteraars van gezond denken gebruik zouden maken, zou dit een mogelijke typering hebben kunnen zijn, zoals er al zovele uit hun geestelijke kronkelgedachten het levenslicht zagen, zo zie je maar hoe snel je lijntjes kan leggen met extreem rechts, zelfs als je Job Cohen heet en een gekke columnist even op dreef raakt en je voor een gevaarlijk rechtse slinkse man uitmaakt.

Nederland was decennialang een trouwe bondgenoot van de staat Israel, we erkenden hun recht(en) en steunden hen in hun overlevingsstrijd, maar ineens is het bon-ton in BN land om genuanceerder te denken, men bezoekt graag met de pers de “onderdrukte”  Palestijnen en het maakt dan niet uit of deze bezoeken sterk zijn ingekleurd, men vind ineens dat Israel maar zeurt, het kan verkeren in de politiek.

Dat diezelfde Palestijnen in Jordanie waar ze ooit warm en hartelijk in de gemeenschap waren opgenomen daar een staatsgreep als dank voor het aangenaam verpozen hadden bewerkstelligd, dat ze in Libanon,ooit de meest welvarende enclave in het Midden Oosten,  de grootste aanstichters van het onderlinge geweld waren in hun haat tegen Israel en andersdenkenden is men in den Haag en daarmee verwanten schijnbaar vergeten.

Als dank voor het jarenlang opblazen van bussen, terrassen vol mensen, theaters en cafés en het willekeurig afschieten van ongeleide projectielen op burgerdoelen, vliegtuig kapingen, gaat men nu samen  met Hamas straks het bevrijdingsfeest vieren, is weer eens wat anders als samen met onze voormalige vijanden de Duitsers, laten we ook maar meteen Osama uitnodigen, kan die man ook meteen even genieten van onze bijzondere manier van vriend en vijand denken.

Het weg met ons credo is allang niet meer iets waar we ons nog langer over kunnen verbazen, hoogstens kunnen we ons gaan afvragen hoever men in de hoogste kringen denkt te kunnen gaan, we hebben gezien hoe men boog voor de terreur van de Islam, hoe men door het stof kroop tegenover lieden die vrouwen geen hand wilden geven, hoe men keer op keer accepteert dat er tijdens diensten tot haat, geweld en afzetten tegen onze samenleving wordt gepredikt.

Het resultaat is in de steden terug te vinden, jongeren van Marokaanse afkomst tussen 8 en 12 jaar zijn niet meer aanspreekbaar, ze terroriseren de buurten, stelen, liegen en bedriegen, want ons land is hun land niet, nog niet althans, maar met mensen als Cohen en aanverwanten zullen deze klanten ooit in de toekomst hun medelanders verder onderdrukken, zie de tekst bij de NOS, “De vooral Marokkaanse kinderen pesten, intimideren, veroorzaken overlast en zijn totaal niet aanspreekbaar. Vooral in Overvecht, een van de Utrechtse wijken die het kabinet extra steun wil geven, is de roep om oplossingen groot.”

Maar op de dag dat Pim Fortuyn werd vermoord, 6 mei, gaat men in Rotterdam de dag van de lach introduceren, want stel je eens voor dat de Nederlander zich zou gaan afvragen of deze Pim Fortuyn geen ziener was, want hij zag dit alles al aankomen, maar mensen als Cohen, de Vries, Kok, Melkert, Tom de Graaf en Rosenmuller zagen in hem alleen een fascist, een narcist, een populist en foute man die men het liefst afschilderde als een gevaar voor de door hen zo gekoesterde multicul samenleving en dus begon en mocht men hem demoniseren.

Op dodenherdenking 4 mei werden meerdere malen onze gevallen onteerd door vandalen, op 5 mei onteerd men onze vrijheid door er ook maar aan te denken om aan Hamas een platform te schenken en op 6 mei onteert men de dag van de vrijheid van het woord, de dag dat Pim werd vermoord met de dag van de lach, de één noemt dat wellicht een goede daad de ander noemt dat gewoon verraad.

Maar onze regenten kijken niet naar onze gevoelens, zij hebben andere agenda’s wij zijn slechts dom volk en als we commentaar hebben zijn we gevaarlijk, zijn we extreem, zijn we rechts, of extreem rechts, dan spreken we vanuit de onderbuik, althans volgens de buikspreekpoppen die zo graag een koekje in de thee bij onze bezetters soppen.

Zijn we bezet…..nee men zegt van niet, zijn we in oorlog………nee men zegt van niet, maar als ik om me heen kijk, de kranten en de media volg, dan moet ik huilen en kan ik echt om deze waan niet meer lachen, we spelen in de hele wereld sinterklaas en roepen dwaas dat het allemaal wel goed komt, we geven een generaal pardon aan illegalen en de Nederlandse bevolking mag straks de rekening van een miljard weer komen betalen tot de volgende golf illegalen nog meer komt halen.