De Schreeuw die verstilde

Ja het is alweer bijna 5 jaar geleden dat Nederland na de moord op Pim Fortuyn opnieuw opgeschrikt werd door het beeld van een BN'r als een varken geslacht omdat hij een religie zou hebben beledigd, Theo van Gogh de querulant, haalde de voorpagina van de media en krant in Nederigland.

Op 2 November 2004, in Amsterdam 's morgens vroeg werd Theo vermoord op de hoek van de Linnaeusstraat en de Tweede Oosterparkstraat door een fanaticus van een vredelievende religie en was een natie opnieuw verbijsterd door het gemak waarover de elite over de moord op Theo sprak.

Opnieuw op deze gedenkwaardige dag geen speeches, geen mooie woorden, want het icoon Theo en de gezonde roker staan tegenwoordig synoniem voor grofheid en eigenlijk en feitelijk dikke bult eigen schuld, want stel je voor dat we de onaangepaste onverdraagzame lieden nog meer zouden ontstemmen, dus zwijgt men als het graf, sterker nog het is bon-ton om af te geven op Theo die zich vanuit het graf toch niet meer verdedigen kan.

Typisch een slinks karaktertrekje trouwens om mensen te demoniseren, daar weten Fortuyn en Wilders alles van, maar ook boer Koekoek destijds was het voor- en onderwerp van spot, leugens en bedrog, want tegen hen die tegen heilige huisjes aanschoppen is alles geoorloofd om het in de kiem te smoren, alleen het politiek correcte mag men horen, de rest gaat in hoon verloren.

Hoever zijn we gekomen in het eens zo mooie tolerante land waarin deze helden woonden en wonen, nou we hebben bereikt dat conferenciers en cabaretiers aan zelfcensuur doen, waarin bloggers en cartoonisten worden vervolgd, waar een vredesduif al aanstootgevend wordt geacht en waar men alleen nog politiek correcte taal mag bezigen.

Waar zijn de tijden van humor en spot gebleven, waar men elkaar op de hak nam en de maat nam, zonder voor je leven te hoeven vrezen, waarom kon en mag men de Paus, Jezus, of om het even welke religieuze sekte of aanhang zonder problemen in de maling nemen, maar zodra je ook maar het woord Mohammed of Allah gebruikt dan ineens is de beer los en moet je voor je leven of gezondheid vrezen.

Vredelievende lieden die anderen spot en humor verbieden, vredelievend maar dan wel gepaard met gepast en ongepast geweld, want wee hen die zich permitteren de vredelievende religie de maat te nemen, die trapt pardoes op reuze lange tenen en mag zich verheugen in verbrande vlaggen, profane leuzen over dood aan de ongelovige hond, ja de vredelievende maakt het vaak in woord en beeld echt bizar bont, maar dan roepen de dhimmies die ons regeren sttttttttttt niet reageren want we moeten de boel niet laten escaleren.

Theo van Gogh een lomperik, een genius, een markant persoon, bretels en onafscheidelijke sigaret verstoorde met zijn film Submission in woord en gebaar de religie van de minaret, want zij beschouwen woord en beeld die de waarheid vermelden als een enorm gevaar en maken dat steevast kenbaar met enorm veel misbaar.

Nee Theo was en is geen heilige, ook geen held zoals we helden zouden willen zien, maar toch verdient hij meer dan dit, de verstilde schreeuw, het totaal gebrek aan erkenning en herdenking, want de moord op hem was een moord op ons allen, het was en is namelijk de moord op de vrijheid van het woord, van beeld en geluid, de moord heeft duidelijk de noodklok over onze vrijheid ingeluid.

Fitna de film van Wilders is niet meer dan een opsomming van beelden die voor zichzelf spreken, maar ook dat is levensgevaarlijk gebleken, spotten schijnt evenals de waarheid vertellen of een spiegel voorhouden min of meer gelijk geschakeld te worden als een aanval op de Islam en dus per definitie infaam.

Geloven is een mooi begrip, zelfs grondwettelijk vastgelegd, heeft men de vrijheid van religie maar als een religie zover gaat, dat er naast deze religie geen plaats voor anders gelovigen meer bestaat, als men meent dat alleen hun religieuze wet de enige goede is, dan is er fundamenteel wat met het geloof mis, want geloven op grond van opgelegd geweld, dan is de vrijheid van het individu en samenleving snel geteld, dan is het geloof een dictatuur gebouwd op de fundamenten van angst en geweld en terreur.

Nee ik heb niets met en ook niets tegen geloven, bij hen komt alle zegen van boven, mijn religie is die van mens tot mens, gewoon elkaar wederzijds respecteren en wil je geloven dan ben je daarin vrij, maar laat een ander dan zijn fundamentele recht om NIET te geloven zonder meteen zijn of haar levenslicht te willen doven.

Eerwraak, hoofddoek, minaret het waren zaken ver van mijn bed, mijn leven bestond uit kerkklokken op zondag, bij trouw en rouw, mensen geloofden of juist niet, al jarenlang vreesde men elkaar niet, nu is de schreeuw verstild, nu is ons mooie landje verkild zoals de regenten het schijnbaar hebben gewild.

Zwarte en witte scholen, wijken waar de vreemde cultuur en vredelievende religie de Nederlandse cultuur niet accepteert, wijken waar voor autochtonen de angst regeert, waar niet respect word gewonnen en verdient maar via eisen en geweld domweg wordt afgedwongen.

Stil is het geworden bij de feministen, stil is het geworden bij al de technocraten en bureaucraten die het beter wisten, Theo verguizen wilden deze grauwe onbetekenende omhooggevallen muizen, maar ze wisten niet hoe snel ze uit de getto's moesten verhuizen en hun eigen kinderen op witte scholen te deponeren, want zich van de echte problemen afkeren hoef je deze lafaards zelden te leren.

Een schreeuw van stilte................................dat het ooit zover kon komen in het landje waar we wonen, kon niemand bevroeden in zijn kwaadste en slechtste dromen, dat de angst de straat zou regeren en niet de Haagse stolp dames en heren, ja mensen het kan verkeren, slavernij en knechting schijnt men maar niet te willen en kunnen afleren.

Moed en rechte rug, daarvan heeft het rapaille weinig terug maar ja je nek uitsteken en afgeslacht worden, of je baan verliezen, of je vrijheid van komen en gaan, het gaat soms om het naakte bestaan, dan moet je moed bezitten en kan de stilte soms oorverdovend zijn, verloren de humor, de lach, de schaterlach vervangen door de angst en het chagrijn, zo luid en duidelijk helder kan een schreeuw van stilte zijn.

Ik zal nimmer zwijgen over de lafhartige aanslagen op Theo en Pim, ook zal ik niet zwijgen over het onrecht dat de vrijheid van meningsuiting heeft gegijzeld in de ban van de angst voor een kwaadaardige religie , noch zal ik meedoen aan het bagatelliseren van het onrecht uit naam van welk geloof dan ook, want wie zich laat ketenen door de angst heeft het hoogste goed verloren, namelijk om in vrijheid te leven waarvoor al zovelen bekende en onbekende helden hun leven hebben gegeven.