Vreemd genoeg is clubliefde echter weer gezond en ook als je Oranje als kleur en als koningshuis aanhangt ben je vaderlandslievend en is nationalisme ineens een deugd, vreemder kan men het niet maken, je zou er haast schizofreen van worden, dualisme in optima forma.
Mensen hebben nu eenmaal het gezonde verlangen het hemd is nader dan de rok leefwijze te hanteren, ieder ouder kent het fenomeen dat je opkomt voor je kind, echtparen steunen elkaar, (althans zo is nog steeds de trouwgelofte), je komt op voor je vrienden, allemaal als deugd gekenmerkt, maar kom je op voor je roots, je nationale gevoelens, je cultuur en normen en waarden die door de eeuwen heen je volk en land gemaakt hebben, dan ineens ben je een verwerpelijk mens, een gevaar voor een vredige samenleving.
Laten we nog een paar “goede” eigenschappen eens doornemen die conflicteren met het zo geroemde en gepropageerde globalisme en het weg met ons principe.
Je bent oncollegiaal als je niet één lijn trekt met de mores op de werkvloer of je bedrijf, instelling, afdeling of club afvalt, dan ben je een afvallige querulant en met een beetje pech sta je buiten de groep waar je eerst deel van uitmaakte, maar kom je op voor je tradities, voor je met bloed bevochten vrijheden en samenleving, dan ben je ineens een verdacht figuur.
We krijgen te horen dat geweld en onaangepast gedrag door nieuwkomers kinderziekten zijn, dat niet ZIJ maar WIJ ons moeten aanpassen aan nieuwe culturele en religieuze uitingen, dat onze normen en waarden ondergeschikt zijn aan een nieuwe mores namelijk die van je eigen identiteit en entiteit te verloochenen om ruim baan te geven aan het nieuwe en andere ook al heb je er nimmer om gevraagd en staat het ver van je eigen beleving, opvoeding en cultuur.
Wij hebben wetten, regels (geschreven en ongeschreven) die ooit zijn ontstaan doordat we als samenleving en gemeenschap behoefte hadden om de maatschappij waarin we geboren zijn voor alle deelnemers en inwoners die daar thuis hoorden een leefbare en geordende samenleving van te maken, waar een ieder vrijheden, maar ook verplichtingen had en heeft, een moreel kader van wat goed en slecht is, wat kan en niet kan en wat mag en niet mag.
Nederland is een lappendeken van culturen, een Limburger zal NOOIT een Fries worden en een Hollander is geen Drent, een Tukker geen Zeeuw, maar samen waren en zijn we Nederlanders, delen we een historie, kennen we strijd tegen en met elkaar, godsdiensttwisten en toch werden we één volk onder één noemer, namelijk Nederlanders met een rijke geschiedenis waarin de wortels liggen van onze gemeenschappelijkheid is verdeeldheid.
Zo is Europa ook een lappendeken van culturen en volkeren, een Noor zal nimmer een Spanjool worden, vochten we onderling oorlogen uit en hadden we diepzwarte dieptepunten, waarin moord en onvrijheid, vervolging en martelingen op het menu stonden.
Ondanks dat we 80 jaar tegen de Spanjaarden vochten, bezet werden door de Fransen, oorlogen voerden tegen de Belgen en Engeland stonden deze nimmer in de weg om na verloop van tijd vriendschapsbanden aan te knopen, handel te drijven of zelfs nauw samen te werken en in de strijd tegen het nazi regime waren we verdeeld en toch gemeenschappelijk.
De collaborateurs van toen, werden weer opgenomen in de maatschappij en onze oude vijand de Duitsers werden van de moffen van toen weer handelspartners en vrienden, toch blijven we in sport de oude strijd voeren en is een voetbalwedstrijd Nederland/Duistland omgeven met een lading die ver boven nationalisme uitstijgt.
Dit alles is de basis van je nationale gevoel, je vlag, je volkslied, je cultuur, je geschiedenis en zelfs de toonaangevende religies hebben ons als volk gevormd tot wie en wat we zijn, geen ras maar een Nederlander voortgekomen uit boeren, burgers en buitenlui, met Spaanse, Franse en Duitse invloeden, zelfs Polen, Hongaren en Denen en om Indonesië niet te vergeten en toch kenmerkend typerend Nederlander.
Deze cultuur en nationaal gevoel is ineens ongewenst, het is alsof ineens een buurman je huis binnenkomt en jou gaat vertellen hoe je het moet inrichten, hoe je je kinderen moet opvoeden, wat je wel en niet mag eten en hoe je met je vrouw moet omgaan.
In voorkomend geval zet je deze buurman stante pede buiten de deur en vertelt hem dat hij maar zijn eigen zaakjes op orde moet brengen, maar onze “nieuwe nederlanders” die zichzelf nimmer willen associëren met onze nationale gevoelens en beleving, zijn ineens WEL die buurman en krijgen bovendien ook nog eens steun van hen die menen boven het volk te staan, de zogenaamde volksvertegenwoordigers, die minder en minder het Nederlandse volk vertegenwoordigen, maar eerder buitenlanders, vreemde mogendheden en Brussel adoreren.
Wie ontkent dat identiteit meer is dan een paspoort gaat voorbij aan het wezenlijke begrip van erbij horen of niet, dat heeft NIETS met kleur te maken, maar alles met gevoel, niet of je zuurkool, stampot, erwtensoep eet of rijst, maar of je gevoelens deelt die geworteld zijn in cultuur, historie en de reeds eerder gememoreerde gemeenschappelijke afspraken over hoe je met elkaar omgaat, de geschreven en ongeschreven wetten.
Trots zijn op je af- en herkomst, je geschiedenis, erbij willen horen je aanpassen aan de mores en dat ook overdragen aan je kinderen en kleinkinderen dat is dan misschien verderfelijk nationalisme, maar het is in feite je anker, je zijn, één van de anderen, één met de groep, één met datgene waar je in gelooft, van houdt en soms op kankert, maar dan wel vanuit je diepste wezen verbonden zijn met het land en bevolking dat is zoals jij en je ouders waren en zijn.
Immigranten in alle landen leerden hun nieuwe vaderland waarderen door te immigreren, deel te nemen aan de nieuwe cultuur en spelregels, zodat ze één werden en geen vreemdeling bleven in een dan gevoelsmatige vijandige vreemde omgeving, wie dat niet beseft en accepteert heeft niets maar dan ook niets van de geschiedenis van de mens geleerd.
Ergens bij horen, THUIS zijn, je geborgen voelen in de warmte van het besef dat je erbij hoort, één van de anderen bent, ondanks je anders zijn toch hetzelfde zijn, dat was al sinds de holenmens zijn stam vormde, waardoor steden en streken hun eigen specifieke identiteit kregen en landen werden tot dat wat ze zijn, dat is wat je gemeenschappelijk bindt en verbind, je nationale trots, daar is niks vies aan, dat is legitiem en menselijk.
We zijn geen gaarkeuken waar een slechte kok lekker eten smakeloos en kleurloos maakt, juist dat eigene, dat specifieke, landswijs landseer is het wat mensen bind en verbindt, wat je vervult met warme gevoelens en waar je naar verlangt als je weg bent geweest, wat fijn is om bij terug te zijn.
Eurabia is onverkoopbaar, gedoemd te mislukken zoals ook de EU zal instorten omdat de historie heeft aangetoond dat juist diversiteit niet te vervangen is door een opgelegd dwang van uniformiteit en ieder volk verlangt naar de warmte van herkenning en erkenning van het eigen wezen, dat is nationalisme zoals een Amsterdammer nimmer een Rotterdammer zal zijn, maar samen zijn deze wel NEDERLANDERS, verbonden door hun gemeenschappelijke cultuur en historie, taal, zeden en gewoonten.
Voor een wat academischer vertolking lees dan eens Fjordman: De komende Crash overleven het scenario van het resultaat dat de regenteske klasse aan alle volkeren in Europa oplegt.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar