Kritische noot over onze bondgenoot

Is de aanschaf van de JSF een verstandig besluit, het accepteren van exportbeperkingen, de staal en vleesproblematiek en last but not least de trouwe deelname aan alle acties van Amerika in de strijd tegen het internationale terrorisme of welke doel dat zij dan ook als een aantasting van het vrije westen beschouwen..

Is Amerika wel onze vriend en toeverlaat, onze steun in barre tijden.

Amerika is traditioneel onze partner geweest, althans sinds WOII, maar historisch zijn we dat eigenlijk niet.

Jarenlang is ons het vijanddenken aangeleerd, maar Rusland is historisch en geografisch gezien de meest logische partner van het nieuwe Verenigde Europa, alhoewel Amerika dat liever anders ziet en de éénheid van Europa steeds opnieuw zal ondermijnen om hun eigen wereldmacht positie in stand te houden. Onze politici hebben echter nooit geleerd hun eigen broek op te houden, steeds als er problemen waren werd de hulp van grote broer USA ingeroepen, dus vandaar het slaafs volgen van de USA politiek en geen eigen lijnen uitzetten.

Bovendien heeft Frankrijk totaal andere belangen, dan Duitsland, Frankrijk heeft historisch altijd nauwe banden met het Noord Afrikaans Continent gehad, terwijl Duitsland altijd de blik oostwaarts gericht had. Engeland wil nog steeds de rol spelen van de 4e wereldmacht en denkt nog steeds als GREAT BRITTAIN RULES THE WAVES met belangen verdeeld over de gehele wereld, waarbij zij vergeten dat dat een gepasseerd station is, maar zonder de USA is Engeland niets meer dan een Eiland in de Noordzee met veel teveel verplichtingen die ze nauwelijks nog kan nakomen.

De rest van Europa is verdeeld en ziet geen kans om daadwerkelijk tot een echte éénheid te komen, daarbinnen is het voor Amerika een kleinigheid om met wat strooigoed aan orders en toezeggingen de club verdeeld te houden.

Europa met Rusland en zijn voormalige satelliet republieken is een economisch machtsblok, waarbinnen een enorm potentieel van kennis, ook over ruimtevaart, marktwerking, alleen al de binnenlandse markt zou een onvoorstelbare potentie hebben en dan nog de natuurlijke rijkdom aan grondstoffen in het voormalige Oostblok, maken dat we daadwerkelijk een Fortress Europe zouden kunnen zijn.

Hierin ligt de eerste nachtmerrie van de USA, want als Europa een echt verenigd Europa zou worden met landseigen identiteiten en de vele differentiaties, zal de macht van de USA aanmerkelijk teruglopen en kon deze eens zo machtige reus, wel eens op lemen voeten staan.

In Azië spelen ze exact hetzelfde politieke spel, Taiwan, tegen China uitspelen en Japan weer tegen de rest van de regio, zodat immer de USA als grootmacht onontbeerlijk en intact blijft, zou Japan met China gaan samenwerken in de regio, dan is daar de tweede nachtmerrie van Uncle Sam.

Ook op het Arabisch schiereiland weten de Amerikanen perfect het spel van verdeel en heers te spelen, Koeweit en Saoedi's steunen, Sadam en Iran bestrijden, maar niet definitief uitschakelen, al hadden ze daartoe diverse keren de mogelijkheid.

Ook met Israël en tegen de Palestijnen spelen ze al jaar en dag hetzelfde verdeel en heers spel, nooit zal Amerika zijn echte macht en invloed gebruiken voor de vrede daar, want juist de spanningsvelden leveren hun de absolute macht in dit gebied, zie hun bases in Koewijt en Saoedi-Arabie, Libië hebben ze uitgeschakeld, Irak en Iran geneutraliseerd.

Door ze eerst tegen elkaar uit te spelen en daarmee te verzwakken en daarna de sterkste in een uitgelokte hinderlaag te laten lopen om ze daarna ook af te straffen, uiteraard met behulp van hun geallieerde partners, want koste wat kost moet voorkomen worden dat Amerika van expansionisme kan worden beschuldigd.

Dat ze dus een wet aannemen die hen de bevoegdheid geven om te interveniëren bij het land waar het mogelijke hof wordt gevestigd is dus gewoon een voortvloeisel uit hun wereldbeschouwing, deze eventuele wet is dus niet tegen specifiek ons land gericht, maar tegen dat land waar het hof gevestigd zou worden en mits het gaat om Amerikaanse staatsburgers.

Grootheidswaanzin, misschien wel, maar voorlopig hangt de wereldveiligheid wel af van deze cowboys, die helaas de laatste tijd wel heel erg trigger-happy aan het worden zijn, maar dat kan over vier jaar weer zo veranderen, nieuwe verkiezingen en een nieuwe president.

Ik hoor mijn opponenten al roepen, maar de 11e september dan, daar konden ze toch niets aan doen en dat is en was toch verschrikkelijk.

Natuurlijk was en is dit een terreurdaad zonder weerga, maar Amerika heeft alle waarschuwingen in de wind geslagen, het resultaat van de aanslagen is verschrikkelijk en niemand had ooit durven geloven dat dit kon gebeuren in het land van onbegrensde mogelijkheden, ze zijn diep in hun hart getroffen, hun ziel is geraakt en ze zijn terecht woedend op diegenen die dit op hun geweten hebben.

Maar is alles wel zoals wij het beleven, heeft Amerika zelf niet de boel onderschat en gedacht het te kunnen beheersen, steeds meer geluiden komen naar buiten dat men al op de hoogte was van mogelijke aanslagen, maar je kan je tegen terreur niet echt verdedigen, dat is nu juist wat terreur zo beangstigend maakt, je weet nooit waar en wanneer en hoe men zal toeslaan en met welk effect en/of gevolg.

Kan je alles echter nu daadwerkelijk onder terreurbestrijding brengen of heeft onze vriend aan de overkant van die grote plas water een geheime agenda, waarbij onder de noemer van internationale terreurbestrijding, oude rekening worden vereffend en wissels worden getrokken op bondgenoten.

Morgen of zelfs vandaag zou Europa het slachtoffer kunnen zijn, kunnen wij dan rekenen op de onvoorwaardelijke inzet van alle Amerikaanse kennis en power.

Denk ook eens aan hun schild, het ruimteschild, dat slechts enkel en alleen tot doel heeft de USA te beschermen, maar geen enkele van hun bondgenoten, zelfs niet Canada, van je buren moet je het maar hebben.

Ik geloof dan ook niet onvoorwaardelijk in de filantropische goedheid en nabuurschap van Amerika, want als ik zie hoe ze Mexico behandelen hun vriend en Cuba hun vijand, dan weet ik niet of je beter af bent als vijand of als vriend. Zelfs idyllische subtropische eilandjes in de regio kunnen daarover meepraten, die hebben de macht van Big-Brother aan de lijve ondervonden.

Denk er eens rustig over na, kan soms geen kwaad de dingen vanuit een ander perspectief te belichten en er eens over na te denken.