Evaluatie van de val

Het prijsschieten is begonnen

De oude coalitie partners hebben op niet mis te verstane wijze onze partij schandalig misbruikt om hun eigen verkiezingsstrategie naar voren te brengen. Zij hebben de LPF slechts als een vis aan een lijntje laten spartelen en intussen flink in de vijver gevist en gekeken waar de overige vissen mee te vangen zouden zijn.

De VVD
Zalm heeft nimmer zin in het regeren met de LPF gehad, maar gedwongen door de omstandigheden heeft hij aarzelend toegestemd, zondags voordat het kabinet viel liet hij al in Buitenhof luid en duidelijk weten dat de stekker eruit ging, want zijn campagne team had berekent dat de LPF nog slechts 3 zetels had, de ruzie voort zou duren en er binnenkort een ledenvergadering zou komen die wel eens voor de opblazing van de LPF zou kunnen zorgen.
Dus op donderdag direct na de begrafenis van prins Claus trok hij de stekker eruit, ondanks dat onze ministersploeg aan zijn wensen was tegemoet gekomen. Als klap op de vuurpijl verkondigde hij ook maar even dat hij uit het strategies akkoord het Spaarloon weer inbracht, wat hij de LPF in de regering sterk politiek ontraadde en nu triomfantelijk inbracht als hoeder van het spaarloon. Alle ingebrachte ministers en secretarissen in dit kabinet waren of alreeds beschadigd of lagen onder vuur van het vorige kabinet of waren van minimaal politiek postuur


Het CDA
Verhagen doet dapper mee, ook hij trok met plezier de stekker eruit, want de linkse deel van het CDA was het toch al vanaf het begin een doorn in het oog dit rechtse kabinet en de protestante Balkenende werd te machtig, dus na de val bestond er een gerede kans op herstel van de PvdA waardoor opnieuw een Paars-Rode coalitie aan de horizon gloorde, met een machtig en krachtig CDA aan het hoofd en een beschadigde Balkenende was zijn positie straks aanmerkelijk versterkt, om dit vast te accentueren kwam hij alvast met plannen voor de OZB en het kwartje van Kok, zonder eventuele lijmpogingen verder af te wachten, want de zaak is helder en duidelijk, de heren hebben besloten de pot te verdelen en de LPF de brokken en de scherven te laten. Ook het CDA had geen echte zwaargewichten aan dit politiek avonturier gewaagd, dus de schade voor hen bleef politiek ook beperkt tot Balkenende.

Het Kabinet
Hoe ze ook verder gaan, missionair of demissionair, onze ploeg kan niets meer goed doen, want alles is door de andere fracties al verdeelt en slechts een zeer slim spelende Nawijn kan nog wat punten scoren, zoals hij alreeds heeft gedaan, maar het echte werk is gedaan en loyaliteit kan slechts aantonen dat de anderen een smerig spel hebben gespeeld en dat de LPF wel een politiek betrouwbare partner was.
Het was jammer dat mensen als Heinsbroek niet even hun enorme ego opzij konden zetten om te begrijpen dat je Bonnhof niet als een kleine jongen opzij kan zetten als vice-premier.
Hier heeft JP Balkenende ook een smerig spelletje gespeeld, want hij had tegen Heinsbroek kunnen en moeten zeggen, waarde vriend de vice-premiers wijs ik aan en niemand anders en Bonnhof is mijn keuze, dus vergeet dat maar.
Binnen het kabinet heeft de ploeg goed tot uitstekend gefunctioneerd, ze waren hard aan het werk, hadden dingen in gang gezet en de resultaten waren zelfs zichtbaar.

Maar we hadden al een valse start met de dame Bijlhout en haar foute geheugen, waardoor het tweede record werd gebroken, het éérste was en blijft de fenomenale verkiezingswinst, ondanks de afschuwelijke moord, dat was onze éérste valse start.

De fractie
Vanaf het begin heeft men de fractie dwars gezeten, slechte huisvesting, geen coaching, de pers mocht bij de LPF meer dan bij welke partij dan ook, waarbij komt dat deze club geen enkel gezamenlijk partij ideologisch verleden hadden, elkander nauwelijks konden en na een krankzinnige moord aan de slag konden, veel succes met een dergelijke waanzin was natuurlijk niet echt te verwachten.
Onderling speelden er teveel spanningen, wie werd de politieke leider, wie zou de partij leider worden en wie zou de fractie mogen leiden, er werden verschillende claims gelegd en er werden interne partijen en partities gevormd, met als pijnlijke soap het vertrek van Winnie de Jong en Cor Eberhard en Wijnschenk als de trotse haan binnen het kippenhok vol hanen.
Opnieuw bleek men meer met de macht dan met de regering bezig te zijn, dus dat de gevestigde politiek hun kans schoon zagen is niet zo vreemd.

Het heden
De fractie kan nog steeds schade aan de partij aanrichten, maar we hebben nu eindelijk een democratisch gekozen bestuur, we hebben een goede ledenadministratie, we hebben een mooie partijkrant, duidelijke en heldere drukwerk en folders, nu nog een filosofie en een helder partij programma, dan kunnen wij als leden met deze positieve kanten en feiten aan de gang.

Als vereniging hebben we afgelopen zaterdag laten zien dat we als éénheid in de verdeeldheid kunnen opereren, de wil is er, het enthousiasme was prachtig om te ervaren, ook de aanwezigheid van enkele prominenten getuigde van durf van hun kant.

We zullen echter wat geduld moeten hebben het bestuur is nog maar net aangetreden en zoals PIM al zei het t’Is an Hell of an Yob en wij zullen even geduld moeten hebben.

Wat ik aan jullie, als éénvoudig lid zou willen vragen is het volgende, bewaar jullie kalmte, geef ze even de tijd en laten we ons even distantiëren van deze fractie, totdat ze hebben laten zien, dat ook zij met de geest van goede wil en inzet zijn bevangen.

Ik weet dan zeker dat straks bij de verkiezingen het CDA, VVD en PvdA straks op hun neus zullen kijken, hoeveel de LPF aan veerkracht heeft getoond en kunnen we aan Paultje straks een inhoudelijk debat aanbieden waarvan zijn oortjes zullen gaan gloeien.