Toeval of moedwil

Ik vraag me de laatste tijd steeds vaker af of de aanvallen op de LPF zowel van binnenuit als van buitenaf, niet een beetje veel weg heeft van een soort van georkestreerd geheel, met als één enkel doel, beschadigen en vernietigen van de nieuwkomer en wel op een zodanige wijze, dat er van deze partij niets meer overblijft.

Ach ik zal wel weer spoken in het bos zien, die er niet zijn, ik zal wel weer zo’n achterdochtige achter alle bomen gevaar verwachtende neuroot zijn, of zo een iemand die in ieder toeval een kwaadaardig complot verwacht, dus u bent alreeds gewaarschuwd, ik heb het al voor u bedacht.

Éérst is daar de moord, toeval of niet, maar de LPF stond virtueel wel op het punt de grootste te worden, onmiddellijk komt den haag met bezwerende verklaringen en het grote handen in onschuld wassen nam zelfs genante vormen aan.

Een overheid die op alle fronten faalt, éérst onderzoek bij het slachtoffer thuis, pas later bij de dader, gesol met de publieke opinie, door steeds weer elkander tegensprekende persconferenties en mededelingen en uiteindelijk een dader die werkelijk niets in de weg gelegd wordt in zijn chantage praktijken, zo later zou blijken.

Hij kon zelfs nog doodleuk een procesje voeren tegen de gemeente Harderwijk, maar zou te zwak zijn voor een verklaring in de zaak Fortuyn, aldus willen zijn advocaten ons doen geloven na een schijn hongerstaking.

Dan de Haagse Mores, de LPF werd glansrijk de tweede partij, maar reeds vanaf dag één deed men in het Haagse alle moeite de partij te dwarsbomen, huisvesting was zeer slecht of geheel niet geregeld. Men moest in volkomen ontoereikende omstandigheden de boel op poten zetten en zat bijkans op elkanders schoot, ook de technische voorzieningen zoals fax en telefoon en computers waren vaak even dood.

Wel verwachte de gevestigde orde een daadkrachtig optreden van fractie en de naar voor geschoven leider tegen wil en dank, bij het formeren van het kabinet en zo hadden de bevestigden alvast een dolle pret, want zij zagen de LPF’rs als haringen in een ton, terwijl zij wel alle ruimte, rust en voorzieningen hadden.

En zich zo duidelijk profileerden als de beter georganiseerde partijen, kijk ook dat zou een gevestigde macht niet zijn overkomen, die wisten namelijk waar en hoe ze mochten wonen.

Binnen de fractie ontstond tweespalt, als het geen trippelt was, men was het over de te volgen strategie en koers niet eens, ook wie de leiding moest nemen en wie deed wat, kijk iedereen kon toen zien dat de formatie Mat Herben had afgemat, maar ook het gekissebis en gezeur, klonk ruimhartig helder en duidelijk door iedere deur.

Het gekke was, dat steeds opnieuw de kamervoorzitter en bodes de persmuskieten geen enkele strobreed in de weg legden, als het ging om het betreden van de uiteindelijk zwaar bevochten LPF domeinen. Opnieuw nauwelijks enige privacy en geen kans op herstel, want de pers creëerde of reageerde op iedere vermeende rel, in grote letters en met grootse woorden, als betrof het hier maatschappelijk ontspoorden.

Binnen de fractie leekt het wel of meen een vechtpartij was geworden, wie of wat de schuldige is laat ik hier in het midden, maar opnieuw lijkt het wel van een kwade opzet, ditmaal vanuit binnen. Er werd om de macht gestreden, zelfs werden er ministers in betrokken om zo te zorgen voor nog grotere brokken, waardoor de pers en de politieke opponenten alleen nog maar de ruzies hoefden uit te venten.

Binnen het bestuur ontstonden ook al van die rare machtsspelletjes, die was niet bevoegd, die was niet terecht, die had dit en die had dat gezegd, wie mocht wel en wie mocht niet namens de partij optreden, wat waren de bevoegdheden en wat deden ze met de leden.

Ook hier speelde de alom aanwezige pers een duidelijk herkenbaar spel, van mensen tegen elkaar uitspelen, door te refereren aan vermeende of vermoedelijke uitlatingen om zo mensen en posities onherstelbaar te beschadigen, waardoor men het voor elkaar kreeg dat het ééns zo samenwerkende bestuur van het éérste uur, geestelijk werden kapot gemaakt en men dus met elkaar was uitgepraat.

Ook binnen onze leden, bleken er lieden die niets liever schenen te doen, dan aan de poten van de vereniging, van deze unieke volksbeweging te zagen, bijna dagelijks werden wij allen geconfronteerd met aanvallen, insinuaties, verdachtmakingen en poppetjes makerij en daarvan werd geen enkel trouw lid nog blij.

Schijnbaar alles is geoorloofd om deze beweging te beschadigen, ludieke verkrachtingen in de media, als men weer eens dacht een scoop te hebben gehoord, waarmee men een LPF’r de grond inboort, het was gênant en ongehoord.

Ook nu blijkt dat het koningshuis zich bemoeide met deze rare politiek, want de LPF mocht BZ en justitie dus blijkbaar niet. Opnieuw een toevalligheid, net als dat debacle van de nacht tijdens prins Claus zijn begrafenis, waarin men de LPF aanzette tot een vergadering, maar daarmee hen politiek vermoorde, terwijl we de zondag ervoor het eigenlijk al van Zalm hoorden.

Nu weer de rechtszaken over rechtsgeldigheid, waarbij de rechter de aanklagers niet gelijk geeft in hun eis, maar zelf het verenigingswet toepast en op een ander artikel de bijeenkomst, althans het bestuur, onrechtmatig acht, nee ook dat is natuurlijk niet verdacht. Het gekke was ook nu had ik eigenlijk niet anders verwacht.

Op een of andere vreemde wijze, mogen de burgers de vele goede zaken aangedragen in kamer en kabinet, zoals die van o.a Nawijn, Bonhoff, Eerdmans, v. Asch, v.d. Brink niet aanschouwen, behalve dan eventueel op pagina zes van de krant.

Als Nawijn een menselijk gezicht toont betreffende zijn gedachten over de doodstraf, dan valt opnieuw geheel correct den Haaag over hem heen, niet vanwege zijn menselijke gedachten en/of twijfels, nee vanwege hun formeel politiek correcte gezever over het al dan niet als minister functioneren en dat moet ons land dus richting geven.

Men schijnt slechts één enkel doel te hebben, binnen en buiten de partij, wat er ook gebeurt ook deze nieuwkomer zal het staatsbestel niet vernieuwen, als kost onze eigen zielen, we verkopen deze liever aan de duivel en doen verder met het politieke gehuichel.

De macht terug bij de burger, vergeet het maar, want de haagse troepen staan klaar om ons geestelijk neer te sabelen, is dat het einde verhaal, of is het straks ook een feniks verrees eens uit zijn as, dus als iedereen nog éénmaal zijn lef toont, wellicht worden we dan beloond met een hernieuwde, stabiele en sterkere LPF.