Hebzucht en vraatzucht

In de tijd dat de bomen tot in de hemel groeiden, groeide ook onze nationale hebzucht, hebzucht bij de burger die ook wilde meedelen in de gigantische welvaart en profiteren van de ongekende koersen, de hete en gebakken lucht verkopers hadden gouden tijden, want niemand legde ze een strobreed in de weg.

Ook de pensioenfondsen doken in de Dagobert Duck gekte en spekte als idioten zonder enige terughoudendheid en tegen hun aloude beleid, miljarden in de beursaandelen en leefden net als de rest van het land, trouwens nagenoeg het gehele westen, in roze wolk en beroofd van hun verstand.

Huizen waren stapels stenen, die je niet kon eten, maar die zeer zeker een meerwaarde vertegenwoordigde of je kon in plaats van een auto zelfs je aandelen gaan leasen en net als al die anderen miljonair worden, mits je even tekende en de boel opnieuw beleende, maar dan wel via de nieuwe polis zo sprak menige geslepen tussenpersoon en verdiende daaraan een vet loon.

Niemand waarschuwde de mensen tegen hun eigen hebzucht, nee sterker nog, de banken en de overheid adviseerden positief in deze klucht, iedereen moest zijn geld ruimschoots steken in aantrekkelijke fondsen, die werden beheerd door professionals, want ja de gewone mensen waren maar leken.

De banken hadden het nog als beste bekeken, aan iedere polis of transactie verdienden zij kapitalen en ook als bank legde deze politiek hun geen windeieren, zelf boden zij hun eigen diensten via de beurs als aandelen aan, net alsof je tegen betaling je eigen geld ging terugkopen en daarop winst maakte, niemand die het gevaar zag, slechts enkele slimme lieden waarschuwden het land, maar ja die waren niet goed bij hun verstand.

De Hypotheekrente aftrek werd bijgesteld, maar dat werd de nieuwe en oude beleggers nauwelijks goed verteld, iedereen wilde mee rijk worden en stortte zijn overwaarde of zelfs meer in aantrekkelijke fondsen en constructies, want het in het verleden behaalde reslutaat gaf weliswaar geen garanties, maar minder kon niet, meer wel en niemand luisterde naar de bel.

De bel voor de laatste ronde, want de luchtkastelen begonnen ineen te zakken, de huizen werden onbetaalbaar, de beurzen gingen schoksgewijs onderuit en zo blies de beurscrash olifantje het verhaaltje uit, maar de verkopers en de banken sloten dapper en braaf nog steeds de hypotheken af en niemand die wat om de gevolgen gaf.

De pijn begint langzaam maar zeker duidelijk en helder te worden, de winst is tot een kapitaal verlies verworden, banken en verzekeringsmaatschappijen moeten hun jaarlijkse winsten naar beneden bijstellen en bij hun reserves miljarden voor claims bijtellen, want de mensen staat het water aan de lippen, de voorgespiegelde winsten laten op zich wachten, maar de kosten blijven doorlopen en men moet zelfs constateren, dat velen zich nauwelijks nog enige luxe kan permitteren.

De bomen die tot in de hemel groeiden zijn door een aantal beursstormen ineens tot op de grond afgebroken, mensen hebben even virtueel aan een enorme rijkdom geroken, maar staan ineens met een doffe klap, met beide benen op de grond en vrezen nu voor het bestaan van het eigen dak.
Want ook de enorm gestegen huizenmarkt stagneert, de pensioenfondsen moeten wegens hun wanbeleid, hun verloren kapitalen repareren met enorme premieverhogingen, want anders komen hun toekomstige uitkeringen in gevaar en iedereen kijkt angstig en hoopvol naar de beurs, zal hij weer gaan stijgen of nog verder dalen, wordt het fiasco alsnog enigszins hersteld of zijn de centjes en de mogelijkheden echt definitief uitgeteld.

Dagobert Duck in Duckstad is een leuk stripfiguur, maar de mensen waar het hier om gaat zijn mensen van vlees en bloed, die door hun eigen hebzucht ten onder zijn gegaan aan de vraatzucht van scrupuleuze banken en hete gebakken lucht verkopers.

Ineens is daar het o zo begeerde vervroegde pensioen verder dan ooit van hen verwijderd, ineens is daar de hypotheek vrije woning verworden tot een financiële ondragelijke last, is de eens zo mooi voorgespiegelde lease constructie een valkuil geworden voor grove nabetalingen en verdamping van het eigen vermogen en schud de gehele internationale economie op haar grondvesten en niemand ziet de ramp.

Want de ramp is dat mensen hun verplichtingen niet kunnen nakomen en hun huizen te koop komen, die op hun beurt niet tegen de huidige prijzen verkocht kunnen worden, dus door een vergroot verkoop aanbod de prijzen onder druk komen en mensen met onbetaalde schulden blijven zitten.

De ramp is dat de banken en verzekeraars ineens geconfronteerd gaan worden met enorme afschrijvingen op hun uitstaande tegoeden en steeds vaker hun kapitaalskracht naar benden zullen moeten bijstellen, hetgeen weer vertrouwen gaat kosten en uiteindelijk de neerwaartse spiraal als een verwoestende financiële draaikolk alles en iedereen verwoestend meesleurt.

O, u maakt zich geen zorgen, u heeft namelijk niet belegd, uw spaarcentjes staan veilig op de bank, op een keurige spaarrekening en uw hypotheek is nog zo’n ouderwets veilig product, helaas, ook u loopt door deze wanvertoning ernstig gevaar.

Want als uw bank failliet gaat, dat is echt niet meer ondenkbaar, dan zijn uw centjes maar tot een beperkt bedrag door de centrale bank gedekt en de dalende prijzen konden wel eens zorgen dat uw huis minder waard is, waardoor uw “onzichtbare” vermogen minder wordt, zult u ook met pensioen willen, hopelijk zullen de fondsen niet al te veel hebben verspeeld.

Wanneer gaan we in dit land wetten maken, dat banken en assuradeuren zich niet mateloos verrijken aan het leed van de burgers en men zich onthoud van pertinente leugens en niet zich verschuilt achter dubieuze regels en kleine lettertjes en tegelijkertijd, als een tweede overheid de burgers uitmelkt voor iedere dienst en handeling en de schulden en fiasco’s afwentelt op de inleggers en klanten, ja want ook onze geheime tweede overheid weet van wanten.

Is het gek, dat mensen massaal ontevreden zijn, terwijl we mochten genieten van een ongekende welvaart, waar niemand meer sprak over welzijn en we ten onder zijn gegaan aan heb- en vraatzucht en niemand zich nog echt druk maakte over gezondheid, orde en tucht in deze klucht.

Is dit een ramp scenario, een benauwde en angstige droom, niet meer en niet minder dan dat ik me het heb verbeeld, laten we het hopen en ik verwijder het angstzweet van mijn gezicht, na het lezen van mijn eigen gedicht en hoop dat het een nachtmerrie zal blijken te zijn, van een wat domme dagdromer en dat het eigenlijk absoluut geen waarheid zal blijken te zijn.