Een moordende watermassa

Een moordende watermassa

Een parallel met het heden en het verleden.

Het is alweer een halve eeuw geleden, dat door samenloop van verschillende omstandigheden, er zich een nationale ramp voltrok in Zeeland en de Zuid-Hollandse Eilanden, waarbij ruim 1800 mensen het leven verloren en Nederland ontreddert en aangeslagen de strijd met het water opnieuw aanging, na eerst afschuwelijk te zijn verslagen.

Diep in de nacht voltrok zich de ramp, waarin het samenspel van een falend overheidsbeleid, falende ambtenaren en dijkgraven, menselijke fouten en een aanwakkerende stormachtige wind uitgroeide tot een bulderende moordenaar, die het opstuwende water en de springvloed de dijken deed bezwijken.

Niemand uit die tijd zal zich de beelden van het Polygoon journaal in de bioscopen vergeten, niemand zal meer de krantenkoppen en de acties kunnen uitwissen en iedereen uit die tijd kent wel de verhalen van die mensen uit het gebied, die ergens onderdak moesten krijgen, berooid van hun schamele bezit.

Dierenlijken, ineengestorte huizen en boerenhofsteden, dorpen en mensen gevangen op daken en dijken, omsloten door water, speelbal van eb en vloed, waar eens het land was en de boeren ploegden.

Hoe had het zover kunnen komen, nimmer was er een parlementaire enquête, nimmer werd er echt een officieel en uitgebreid rapport over opgemaakt, want had men dat wel gedaan, dan was het klip en klaar duidelijk geworden, dat het deels kwam door een misdadig falende overheid.

Na het dichten van de gaten en het drogen van het land, kon men wederkeren naar het verdronken land en opnieuw de draad oppakken, om met noeste arbeid, datgene weer op te bouwen, dat verloren was gegaan en een einde maakte aan een zeker bestaan.
Daarom en daarvoor werden de Deltawerken opgezet, het Deltaplan uitgewerkt, opdat Nederland nimmer meer onder water zou komen, zodat kinderen en volwassenen veilig achter hoge dijken en kunstige waterwerken konden slapen en dromen, dat we als volk veilig voor het water kunnen wonen.

Helaas, opnieuw een fabel, een fabel van een krachtdadige en betrokken overheid, de fabel van de kennis en de wetenschap, die onze veiligheid zou garanderen, want dat heeft recente dreigende dijkdoorbraken ons keihard doen leren, want men belooft veel, daar in dat Haagse, die hoge dames en heren.

Prachtige plannen, maar misdadige uitvoering, of juist een gebrek aan uitvoering, maakt de overheid gebruik van misdadige plannen en van projectontwikkelaars, die in stroom en risico gebieden prachtige nieuwbouwplannen neerzet en de mensen belooft, dat de kans van overstroming nihil is en men met alles rekening heeft gehouden.

De werkelijkheid is anders, want door de verregaande verstedelijking langs de stroomloop van de grote rivieren, is het opname vermogen van regenwater in het land nihil geworden, in tegendeel, juist door de verstedelijking is de toevloed van afgevoerd regenwater met enorme hoeveelheden toegenomen.

Tel daarbij op dat er meer regenwater valt en bereken de enorme watermassa's die samen komen in ons kleine kikkerlandje, waarin de benedenloop van deze immense rivieren wij deze watermassa's moeten zien te beteugelen met draconische maatregelen, die dus niet of niet geheel worden uitgevoerd.

Dijken bleken niet stabiel of beneden het vereiste niveau, met paniekmaatregelen, zoals het onderwater zetten van landbouwgebieden, moedwillige geregisseerde dijkdoorbraken en met allerhande noodgrepen tracht men het steeds opnieuw aanstormende water te temmen en af te voeren.

Maar net als toen, is de overheid de schuld van een keer op keer falend beleid, want met wat kunstgrepen, met noodplannen en vooral geruststellende woorden tracht onze overheid net als de falende overheid van destijds, het falende beleid toe te dekken. Kijk dat is opnieuw de parallel met toen en deze tijd.

Bij een eventuele ramp, wast de centrale en regionale en gemeentelijke overheden massaal hun handen in onschuld, handen waar vaak, te vaak bloed van de burgers aankleeft, maar men verschuilt zich achter wollige en bombastische woorden en misdadige arresten, om zo zich te ontrekken aan hun verantwoordelijkheid.

Chloortreinen denderen door woonwijken, munitie en vuurwerk alsmede chemische opslag en verwerking in en door woonwijken, gedogen van slecht functionerende horeca ondernemers, gedogen van misdadige en criminele bouwactiviteiten, dat zijn geen fabels, dat zijn keiharde feiten.

Onze dijken en waterwerken zijn niet meer veilig, rivierbeddingen dienen te worden uitgediept, stromen verbreed, in rivierstroom dalen behoort niet te worden gebouwd, dat is absoluut niet vertrouwd, want de kracht van het water is niet echt te temmen, hooguit door deskundige en adequate maatregelen wat af te remmen en veilig door ons stroomgebied te loodsen.

Recente "bijna" rampen en echte rampen hebben de overheid nakend ontmaskerd, maar er is niemand die hen daarmee verder lastig valt, totdat straks de klokken 's nachts weer gaan luiden, totdat straks we opnieuw worden geconfronteerd met datgene wat we dachten vakkundig te hebben geweerd.

Nee, ik ben geen doemdenker, ik ben geen ophitser, maar ik zie die beelden van toen en de recente ontruimingen, het immer wassende water en de haagse mooi prater, dan is het gedaan met mijn zorgeloze nachtrust, dan is het gedaan met mijn blind vertrouwen, dan is het te hopen voor hen die in de stroomdalen wonen, dat de overheid eindelijk zijn woorden gaat nakomen.

Ik vrees echter het ergste, want voor menige ramp heeft onze overheid immer wel de juiste woorden gevonden, heeft men altijd een onderzoek of commissie klaar staan, maar nimmer de geldbuidel paraat staan en is het met de eigen bestuurlijke verantwoordelijkheid ineens gedaan.

Altijd bereid tot de discussie, immer goed voor een lijvig rapport, een diepgaand nader onderzoek, maar dan houd het op en is dat het einde van de koek. Want de Haagse Politiek is verworden tot een eindeloze drammerige praatfabriek, zonder daadkracht en heeft van ons rechts en veiligheidsgevoel een doodzieke patiënt gemaakt.

Nee, die ramp uit 1953 zal zich niet meer herhalen, het immer wassende water, deze sluipmoordenaar, komt straks wat later een veel grotere buit halen en onze overheid, ach die neemt nog even de tijd voor een volgend respijt en een nader onderzoek en sluit hiermee het boek van haar verantwoordelijkheid.