Het geldverslindende monster

Nederland is het slachtoffer geworden van een verschrikkelijk monster, als een groot vretend beest, verslind onze overheid massaal onze zuur verdiende centen, smijt het links en rechts over de balk, stopt het in bodemloze putten of domweg frauderend in linker en rechterzakken.

Het monster is onverzadigbaar, heeft dus nimmer genoeg, de burgers van dit land zwoegen dagelijks, hebben geen tijd voor ontspanning, want het monster vraagt altijd maar om meer.

Dure prestige objecten worden schijnbaar op de achterkant van een sigarendoos berekend, men gaat uit van geschatte cijfers, alles wordt door een roze rode bril bekeken, want stel je voor, dat je dus alles echt berekent, dan kwam er geen spa in de grond en lulde men dagen en jarenlang in het rond, nee wij vertrouwen op de morgenstond.

De huidige aanpak heeft decennia lang aangetoond, dat dit land door simpele melkkoeien wordt bewoond, alles wat je tekort komt is eenvoudig via allerhande slimme lasten op de goedgelovige burger te verhalen, die zullen trouwens sowieso de rekening moeten betalen.

We hebben een gezondheidszorg, na alle reorganisaties, afromingen, toewijzingen, verhogingen en alle andere mogelijke geldverslindende operaties, wat verworden is tot een papierberg, waarvoor elke handeling en iedere vraag een standaard formulier is uitgevonden, maar waar de medische zorg is uitgehold en de doorstroom is verstold in akelige wachtlijsten.

Miljarden is er geïnvesteerd in nieuwe medische fabrieken, zonder aandacht voor de zieken, of het verplegend personeel, die deed in het nadenken over en voor het beleid trouwens bij deze overheid ook al niet mee, slechts de kille starre cijfers waren voor hun van belang.

Eveneens werden de scholen opgezadeld met de niet aflatende regelzucht van dit monster, geld, kosten noch moeite werden gespaard om zo door het wanbeleid een monstrium te hebben gebaard, alles betaalt van dure centen die de burgers van dit land bijeen hadden gegaard.

Het monster onverzadigbaar en nimmer voldaan, bleef vreten en consumeren, want zijn ongeremdheid kwam voort uit het feit dat men nimmer iets van een woord als bezuinigen en efficiency had gehoord, nimmer had het monster begrepen, dat deze kudde ooit eens droog zou vallen, dat de productie van geld eens tegen zou kunnen vallen.

Eerst liet het monster de staatsschuld tot een enorme schuldenlast oplopen, want in zijn onverzadigbaarheid liet men alle uitgaven onbeteugeld en met grote zwier tot een bizarre hoogte oplopen, want men hoopte en verwachte dat ééns zijn onmetelijke honger zou worden gestild.

Helaas, toen de tijden waren verbeterd, de financiën door enorme overschotten hadden kunnen worden gereorganiseerd, had men opnieuw het monster geen matigheid geleerd en liep het ondanks alle meevallers opnieuw totaal verkeerd.

Het paarse clubje, meende dat de bomen doorgroeiden tot in de hemel, dat zij zich nog meer leuke stokpaardjes konden veroorloven, want de honger van het monster scheen nimmer te doven.

Links en rechts startte men enorme projecten, nieuwe regionale ziekenhuizen, nieuwe Betuwelijn, nieuwe HSL, dat was pas echt snel geld uitgeven, maar wat maakt dat uit, het leven duurt maar even en zo kunnen we lekker veel en graag het monster eten geven.

Het onderwijs een bodemloze put, kreeg keer op keer zonder controle op enig nut, miljarden toegespeeld, want het monster had hun dat toebedeeld, kijk zonder enige controle, dus dat scheelt, al kwam men later wel met vragen waar toch al die miljarden lagen, maar het monster gaf geen krimp, eens gegeven blijft gegeven en zonder geweten bleef het miljarden eten.

Ook het HBO deed het goed, het monster zag hoe het alles oppeuzelde en de overheid hier en daar wat over tekorten neuzelde, maar nimmer daadwerkelijk en krachtig ingreep, kom nou toch niemand was zo leep, want je wist maar nooit hoe het monster je greep.

Het paarse bewind had aan het monster geen kind, het voedde het zelfs met kwartjes, heerlijk klaar gemaakt door de vorige KOK, dus men zocht al gauw een zondebok, om die te slachten want als we dachten, dat de overheid ook maar iets had geleerd, die zat pas goed verkeerd.

Er was één persoon die in het monster een monster zag, die riep stop met voeren, stop met ouwehoeren, we gaan eerst eens kijken of dat beest niet onnodig veel van ons dure zure geld opschranst zonder dat we er iets voor terug krijgen, maar ja niemand wilde dat PIM Fortuyn zijn zin zou krijgen, dus bleven we het beest maar fortuinen voeren.

Met een ineengestorte economie en geen grote nationale uitverkoop mogelijkheden meer, zag den Haag ineens de vraag, hoe kunnen we het stemvee nog langer melken, want Melkert hebben we niet meer en ook oom Zalm heeft de walm, van lijken uit de kast van teveel uitgegeven miljarden om zich hangen, dus hoe voeren we het beest nog langer.

Ach Wouter de kabouter uit het grote verhalenbos, liet al wel enkele leuke kreten los, we konden het best wel voeren, door de hypotheek aftrek te bevriezen, of andere leuke dingen voor onze deviezen, daar hoort dus geen oorlog bij, want dat maakt het beest niet blij.

In de kamer zitten tomaat rode lieden, dagelijks te zieden, want die willen het beest ook graag voeren, trouwens ook groen links zit te loeren of ze mee mogen doen met deze financiële toeren, steeds opnieuw is de kreet, het is het oude monster dat het verkeerd deed.

Wij kennen nieuwe voedertechnieken, wij zullen de overheid eens laten zien, hoe je met meer, nog minder kunt doen, zeker met al die poen die de burger fourneert, zo heeft dus opnieuw niemand wat geleerd en gaat het keer op keer verkeerd.

En de burger???, Die staat voor zijn wurger, het monster zonder compassie, met eeuwige honger en nimmer stillende vraatzucht, daarvoor bestaat geen enkele uitvlucht, flitspalen, parkeermeters, waterschapsheffingen, milieuheffingen, BTW ach wat doet het ertoe, we betalen allemaal aan zijn onverwoestbare honger dag in en dag uit volmondig mee.

Onze bestuurders, volksvertegenwoordigers, politici en ambtenaren zij zijn zijn persoonlijke dienaren en offeren ons geld aan verschillende altaren, wij dom melkvee, tellen al jaren niet meer mee, wie was het die dit land wilde terug geven aan de burger, uit de klauwen van deze verwoestende en nimmer tevreden wurger, zijn naam was PF een man met lef.