ORANJE BITTER

De koninklijke familie ligt onder vuur, want het oranje bastiljon van de eenheid en geslotenheid naar de buitenwacht toe is verscheurd, door interne afgunst en roddel en achterklap.

Een gefrustreerd echtpaar, treed met leugens, hele en halve waarheden naar buiten, maar geven het "gewone" volk daarmee wel een kleine blik op het reilen zeilen in de keuken van het hof, althans zo sterk schoten zij uit hun slof.

Iedereen wist allang dat tante TRIX niet bij iedereen even geliefd was, de warmte en menselijke betrokkenheid van haar moeder prinses Juliana, ooit liefkozend Juliaantje genoemd, ontbreken haar nu ten enenmale, slechts de bevroren glimlach, van eens Prinses glimlach is gebleven.

Als een manager monarch trachtte zij haar domein te regeren en moesten de overige Oranjes zich naar haar wil schikken, ook binnen vele kabinetten leerde men kennis maken met haar eigen wetten en bleek te vaak dat zij meer dan eens de dingen naar haar hand zette.

Haar zonen zochten zoals iedere puber en ontwikkelde mensen, naar mogelijke grenzen, maar haar teugels waren immer strak en kort, vaak werd er niet buitenshuis gemord, als een echte patriarch monarch hield ze alles in de gaten, zodat de meeste roddel verdween uit de straten.

De bladen en de oranje rubrieken, waren strak geregisseerde en georkestreerde polemieken van welgezinde journalisten, die trouwens vaak ook niet beter wisten en veelal een gebrek aan inzicht en durf misten, daarbij kwam, dat wie haar gramschap op zich haalde, niet langer over haar en de oranjes verder verhaalde.

Niemand kon duidelijk inzage krijgen in de macht en de handel en wandel van de Oranjes, want we werden geacht niet te oordelen over hun maatschappelijke en sociale vaardigheden, slechts hun representatieve waardigheden waren het onderwerp van menig stuk informatie.

Dat er wel eens botsingen waren met de van Vollenhoves, ach dat lag natuurlijk aan Pieter , want die speelde teveel piano en ook papa Bernhard liet zich wel eens ondiplomatiek uit, trouwens dat was zo wie zo een oude onbezonnen guit, met guiten streken naar meermaals is gebleken in vele vreemde streken.

Nee, we wisten allang dat er binnen het hof een strak regime heerste, dat de majesteit een ijzeren discipline en afstand eiste, dat zij daarheen reisde waar haar volk niet heen mocht, dat zij eigenzinnig foute mensen bezocht en dat zij regelmatig de grenzen van de democratie opzocht en ook op soms wat afwijkende wijze kunst en goederen kocht.

Dat alles was min of meer in de wandelgangen bekend, maar wat er nu naar buiten komt, is nimmer eerder verteld, dat men drinkt en slaperig wordt, ach dat gebeurt op ieder familie feestje, dat men onderling elkander de loef wil afsteken, ook dat is menigmaal duidelijk gebleken, maar er zijn ook andere zaken duidelijk geworden.

Wat te denken van afluisterpraktijken, waarvan de bekende diensten onmiddellijk alweer als ware het was ingestudeerd, zich onmiddellijk hebben gedistantieerd, wij kennen ondertussen deze vaste standpunten, nimmer zal een dergelijke dienst toegeven dat het is gebeurd, daarvoor is over dat verhaaltje nu net iets te vaak gezeurd.

Ook het lichten van dossiers en het verdacht maken is geen nieuws, want aan het hof heeft men machtige vrinden, die de wegen kennen en alles wat maar nodig is gemakkelijk kunnen vinden, menige carrière is door oranje afgebroken als men dacht iets onbetamelijks te hebben geroken.

Ook het verkrijgen van het koninklijke onbehagen, is voor wie het betreft onmiddellijk de beste reden om overplaatsing te vragen, want de toorn van de majesteit kent noch grenzen, noch enig respijt, helaas zijn er velen die haar daarin al te gaarne dienen en daarmee niet de democratische ereprijs verdienen.

Oranje is verworden tot een patriarche monarchie, waarbinnen de taken en de rechten strak zijn gedelegeerd en waar men met strakke hand regeert, gebruik en misbruik makend van de dienende vazallen, vaak diegenen die het hardste om het sociale gezicht brallen en zo graag bij de majesteit positief willen bevallen, wij noemen hen ook wel eens menselijke kwallen.

Zo kunnen er dus in een moderne democratie rare dingen gebeuren, dat kan men van rancuneuze oranje telgen leren, wie nu nog zegt vent loop niet zo te zeuren, je ziet overal spoken en beren, ach die zal wel nimmer die waarheid willen consumeren.

In een verenigd europa, met wetten en regels vanuit Brussel, is ons koningshuis verworden tot een relikwie, met huisregels van aapjes, zoals ik hoor, ik zwijg en ik weet niet wat ik zie, een kostbaar en duur uithangbord, met dure privileges en geboorterechten, die je nimmer mag aanvechten.

Dit keer smaken de druiven voor de majesteit dus niet allen naar oranje-bitter, maar smaken zij ook zuur en breken ze scheuren in het koninklijke glazuur, want op den duur zal dit koningshuis zichzelf opgeven, het kan lang duren of maar heel even, de waarheid houden ze echt niet meer tegen.

Nee, van mij zult u geen verregaande complot theorieën horen, ik ga niet in geruchten zitten boren, want de waarheid op zich is alleen al een raar verhaal om te horen, toegevoegde wilde rondgaande geruchten, doen u en mij alleen maar vermoeiend zuchten.

Jazeker, het vorstenhuis heeft meer macht, dan menigeen denkt, maar ook hun macht is beperkt en een internationale samenspanning is zover gezocht, dat ik eerder aan monus de man op de maan geloof, dan dat ik al die wilde verhalen als waarheid tot mij neem, want dat is nu pas echt geestelijke bocht en vergezocht.

Straks krijgen we Alex en Maxima, hopelijk zijn die samen wat menselijker en toegankelijker en opener dan ma, of wellicht zeggen die straks wel verstandiger wijze, wij gaan samen van ons geld lekker een tijdje reizen en nemen jullie maar een president, zodat wij niet meer overal worden herkend en Alex dan zijn Maxima langdurig met de tango verwend.

Al na de affaires die destijds al paleis Soestdijk hadden getekend, zowel binnen de koninklijke familie, als het politieke gekrakeel erom heen, was de glans en de glorie al danig verzwakt, zoals in menig roddelblad over de handel en wandel al besmuikt werd uitgepakt.

Ook toen lag het koningshuis regelmatig onder vuur, ook toen waren de druiven vaak meer dan zuur, maar verzachte de moederlijke trekken van de vorstin de aanvallen op haar gezin, was de figuur van Prins Gemaal, meer dan een leeg gedraal, maar een soms te ambitieus man en een lieve vrouw, die konden rekenen op de volkse trouw.

Het is een bitter gelach, dat het huis van Oranje eens het bindmiddel van deze natie was en nu verworden is tot een huis waarin de leugen regeert en de roddel en de achterklap van alles insinueert en waar men zich grotendeels van het volk heeft afgekeerd, jammer dat men dus niets van deze laatste jaren en het morrende volk heeft geleerd.

Een kale man, had het al voorspeld, de dagen van dit koningshuis zijn geteld, maar er zal niet veel meer van hem worden gehoord, een moordenaar heeft zijn woorden in bloed gesmoord.

Hij was slechts een boodschapper van een algemene aanwezige kennis, van de tanende populariteit, maar werd door velen onterecht weggehoond, zelfs had de majesteit geen tijd om hem te benoemen in haar troonrede.

Jammer, dit miskennen van de gevoelens van haar volk, maar helaas voor de patriarche monarchie hangt erboven het oranje huis nu een donkere wolk, van binnenuit komen de roddels en achterklap eruit en blaast zo het sprookje van Oranje genadeloos uit.

Het zijn bittere dagen, met bittere vragen, want hoever reikt de macht van het koningshuis, in hoeverre zijn de verhalen juist, hoever heeft men met het handelen tegen de democratie ingedruist en zijn de verhalen gekuist, waar en wanneer, heeft men uit naam van oranje eerder de hand met de waarheid gelicht, vandaar dit ietwat lange gedicht.