Islam, mohammedaan, moslim

Drie woordjes op een rijtje, drie woorden die mensen angst aanjagen, maar waarom zijn we bang, wat is er wat er achter die woorden schuil gaat en mensen bang maakt.

Het vreemde, de vreemde klanken van het arabisch, de minaret met daarop de luidsprekers die de mensen oproept tot het gebed, want deze woorden in deze context zijn niet meer dan de aanduiding van enkele aspecten.

Nee, we zijn bang vanwege de onverdraagzaamheid, vanwege het fanatisme, vanwege dat men onze democratische verworvenheden aantast, men weer de religie een onderdeel van het bestuur wil maken en vanwege het cultuur vreemde, het onbekende en dus het onbeminde.

Wij hebben eeuwen geleden onze hagenpreken gehad, die religieuze strijd heeft zich tot ver na de 2e wereldoorlog voortgezet, onze christelijke wereld was verdeeld in katholieken, gereformeerden en hervormden, die onderling ook alweer onderverdeeld waren en jarenlang via de verzuiling ons leven beheersten.

De Islamitische cultuur is er een van even grote verdeeldheid als destijds die van ons, alleen hadden wij al eeuwenlang staat en kerk gescheiden, daar hebben de meeste islamitische landen nog een op de religie gebaseerde bestuursvorm, wetgeving en handhaving.

Daar waarin een grijs verleden de Islamitische wereld er een was van verlichting, voorspoed en een lichtend voorbeeld voor de Noordelijke donkere wereld is zij in haar bestaan verzand en verworden tot despotistische republieken, geleid door zichzelf aangewezen vorstenhuizen, machtige families en veel sociale onrust en armoede.

Alle kwalen, alle ellende en alle rampspoed is de schuld van buitenaf, nimmer steken deze despoten en hun aanhang de hand in eigen boezem, dus wordt er een vijand gezocht, die de schuld van alle kwaad is, deze vijand is de VS en het westen en uiteraard de staat Isreal.

De staat Israel omdat zij de Arabische wereld opzadelt met de pijnlijke waarheid dat een relatief kleine groep gemotiveerde mensen in staat is om een arm land tot bloei te brengen, welvaart en democratie te geven en weerstand te bieden aan een overmacht van vijanden, ondanks de vele oorlogen, aanslagen en moorden, blijft Israël de doorn in hun vlees.

De VS en het "Westen", dat ligt wat gecompliceerder, maar niettemin even een notendop op het gevaar af onvolledig te zijn, het "Westen" lees Engeland, Frankrijk, Spanje, Portugal om er maar even een paar te noemen, hebben in de Noord Afrikaanse en Arabische wereld koloniën gehad, die allen min of meer met geweld hun zelfstandigheid hebben verkregen.

De VS wordt gezien als de kwade genius op de achtergrond, die met wapens, geld en invloed deze Westerse machten in stand hield, ondersteunde en voor de veiligheid van de olie zorgde, de kurk van de Amerikaanse droom.

Ook is de VS de hoeder van de verdreven Sjah van Perzië geweest, de ondersteuners van de Saoedische vorsten, de voormalige helpers van Sadam en altijd de trouwe bondgenoten van de vervloekte staat Israël, dus ziedaar de kleine en de grote Satan.

Zolang de Arabieren en de Berders, Koerden en Armenen elkander uitmoorden hadden wij er geen problemen mee en er nauwelijks of geen last van, maar toen onze overheden en het bedrijfsleven deze mensen hierheen haalden als goedkope arbeidskrachten, haalden we gelijk de problemen in ons eigen huis.

Niemand van de personeelszaken of het ministerie maakte zich druk over etnische en religieuze achtergronden van deze mensen, we keken alleen naar hun als relatief nieuwe soorten arbeidskrachten van tijdelijke aard.

Met de steeds voortschrijdende verschuivingen op het wereldtoneel en steeds meer vluchtelingen uit de Arabische en Moslim wereld, kregen wij steeds meer van deze mensen binnen onze grenzen en niemand van de sociaal bewogen partijen zag het gevaar van de instroom van fanatieke vijanden van het westen en de onderlinge verdeeldheid en haat.

Door hun zelfgekozen isolatie,met toestemming van de politiek die hen als tijdelijke bewoners, als een soort onderhuurders van voorbijgaande aard zag, was er geen enkele sprake van intergratie, nee eerder van segregatie, zichtbaar door hun eigen wijken, eigen winkels, kleding en volharden in de eigen taal en cultuur.

Bij hun geen scheiding van kerk en staat, bij hun geen assimilatie, maar ook geen overeenkomsten tussen de nieuwkomers en de bestaande bevolkingsgroepen, zoals die destijds er wel was met de Spanjaarden, Portugezen, Italianen of de gevluchte Hongaren en Tsjechen, maar grote verschillen in zowel de religieuze, als maatschappelijke omgang, sociale patronen.

Thuis werd er Arabisch, Berbers, Koerdis of wat dan ook gesproken, thuis golden de wetten van de oude afkomst, thuis had je je te gedragen volgens de oude regels, terwijl op straat, op school en op het werk voor de nieuwe en jonge generatie er de wetten van dit land golden.

Zo ontstond er een tweedeling, waaraan de overheid geen enkele aandacht bestede en zo kon het kankergezwel van de haat en de onvrede, van onbegrip en afgunst en angst ontstaan en zo zitten wij nu met een JahJah die dankbaar misbruik maakt van de oude kreten en de haat.

Zo zitten wij met een tikkende tijdbom, die dankzij onze overheid deskundig als een boobytrap binnen onze maatschappij is geplaatst, waarvan niemand weet waar en wanneer hij tot uitbarsting komt, niet omdat we als mens elkander haten, maar domweg omdat er domme regeerders en bestuurders niet tijdig hebben ingezien dat de weg die ze waren ingeslagen de weg naar de afgrond was en is.

Geen intergratie, geen assimilatie, geen opname en verdunning, geen aanvulling op, maar juist een afscheiden van, en het kweken van onbegrip, woede, frustratie en vereenzaming, met dank aan de Nederlandse overheid en haar bestuurders, met dank aan de sociaal sociologen, pedagogen en al die andere logen, die niet eens beseften dat je aan een nieuwkomer eisen mag en moet stellen, wil je je eigen cultuur en samenleving veilig stellen.

Rassenhaat, ik heb het al vaker gezegd, geen kind is ooit geboren met een afkeer van een ander, slechts de overheid is de aanstichter van haat en onbegrip, want demonen kwamen hier niet wonen, de demonen kwamen voort uit ont- en miskenning van de problemen, Hirsi Ali en JahJah, twee uit dezelfde religieuze wereld, maar er zit wel een wereld van verschil tussen.