4, 5 en 6 mei een bizarre reeks

Een aantal memorabele dagen, die feitelijk de bakermat zouden moeten zijn van de vrijheid, maar die verworden zijn tot een bizarre reeks, met dank aan de weg met ons cultuur regenten.

4, 5 en 6 mei


4 mei 
De dag dat we de doden herdenken, de dag dat we aandacht schenken aan hen die gevallen zijn in de strijd tegen onderdrukking, we gewone mannen en vrouwen net als wij, u en ik, eren en memoreren, omdat ze bereid waren het grootste offer te brengen dat een mens te geven heeft, ze gaven hun leven om het juk van bezetting af te kunnen werpen, ze gaven hun leven opdat wij in vrijheid verder konden leven.

Je zou verwachten dat een Natie deze mensen eervol, respectvol en met eerbied zouden behandelen, maar in Nederland is het heel normaal geworden om monumenten te ge- en misbruiken zonder dat het bestraft wordt, in Nederland mogen onaangepasten met kransen voetballen, mag men lawaai en kabaal maken en is de devote stilte die we ooit betrachten als we ons stille saluut aan de helden brachten, verworden tot wat geregisseerde en geënsceneerde  bijeenkomsten en omwille van de lieve vrede moeten we begrip opbrengen voor de vandalen die onze gevoelens en onze cultuur door het slijk halen.

Ooit stond de tijd even stil, gewoon om 8.00 uur 's avonds hoorden we alleen de vogels fluiten, de wind ruisen tijdens de 2 minuten  van onze tijd omwille van de door hen gevoerde strijd voor onze vrijheid, we deden het vol emotie en devotie, beseffende dat  die 2 minuten, slechts een kleine geste was tegenover het immense offer dat zij gegeven hadden.

Nu is 4 mei nog slechts een verplicht nummer, een theater van de media, kijken we weg en de andere kant op als weer een paar vandalen hun gram komen halen en op onze bloemen en kransen  lopen te dansen, we zijn stil en zwijgen omdat we geen last met ze willen krijgen, zo onteren wij dan ook zelf de eervol gesneuvelden omdat we te laf zijn om pal te staan voor deze helden  en ons en hen laten uitschelden.

5 mei
De dag van de bevrijding, de dag van plezier, want we vieren onze vrijheid, die met strijd, bloed, zweet en tranen bevochten is, het zou een waar volksfeest moeten zijn, maar ook die historische dag is ons ontnomen, eerst ontnam men ons de vrije dag, want ja vrijheid is mooi, als het maar de staat en het bedrijfsleven geen geld gaat kosten,

Met 5 mei zijn we eerst belubberd, ééns in de 5 jaar een officiële vrije dag, nu laat men gekende haatzaaiers als gasten binnenkomen, zelfs jodenhaters zijn ineens gewild voor spreekbeurten, hoe erg moet een natie zakken om zijn vrijheid te verkwanselen, vrijheid die we zo maar inleveren uit naam van de veiligheid, vrijheid van meningsuiting die aan banden wordt gelegd , want ineens mag je je niet meer kritisch of negatief uitlaten over een intolerante religie, of je moet je omringen met veiligheidsagenten.

Tsja vrijheid is ineens niet meer zo vanzelfsprekend als de kruizen op de erebegraafplaatsen zouden doen vermoeden.

Maar Dries van Agt heeft de vrijheid aan de drie van Breda gebracht en zal ook over vrijheid oreren en samen met een moefti, die dan weer wel dan weer niet zou komen,  door wiens aanbevelingen jonge kinderen zichzelf  opblazen, de dag van de vrijheid nog meer glans komen geven, ik zou als vrije burger ineens pardoes beginnen te beven.

Waarom hebben we dit laten gebeuren, waarom hebben we het geaccepteerd dat onze o zo bevochten en gevierde vrijheid ineens beperkt is geworden, ingedamd door onverdraagzame lieden, is ineens een feestdag een dag met een wrange smaak geworden, een dag die glanzend en vol beloftes was, want we waren immers bevrijd van een vreemd juk, we waren toch weer vrij om onze mening te uiten, we waren toch niet meer aan banden gelegd, we waren toch weer vrije en blije burgers die niet meer angstig over hun schouders hoefden te kijken.

Zo ging de vrijheid vel bevochten aan onze neus voorbij en staan de regenten handenschuddend met de nieuwe bezetters graag op één rij en verkwanselden ze onze munt, onze grondwet en onze vrijheid van meningsuiting alsof het niets heeft gekost, vind u het erg dat ik zeg dat ik van die lieden spontaan heb gekotst.


6 mei
Opnieuw een memorabele dag, een dag waarop een aimabel mens die dit land aan de burgers wilde geven, door een vuige moordenaar  met kogelschoten de mond werd gesnoerd, Pim Fortuyn was zijn naam voor als u het soms al was vergeten, want dat insinueert het journaille van het staatsgeweten, alsof de bevolking deze wandaad ooit zal vergeten, evenmin als de hoop die Pim Fortuyn hun had gegeven.

Men doet alsof de huidige regenten de zaken en wantoestanden die Pim in zijn boeken, woord en geschrift helder en duidelijk aan de kaak stelde zou hebben overgenomen, niets is minder waar, het zijn loze lipdiensten, valse kreten, die klinken als losse scheten, ze stinken als een beerput, maar ach de regenten, de boven ons gestelden  verwachten dat het geheugen van het volk kort is en net zoals men onze herdenking en  vrijheidsfeest heeft verkwanseld hebben ze ook de hoop op een transparante en eerlijke politiek in woord en geschrift vermoord.

Men presteerde het zelfs geen woord aan Pim Fortuyn in de troonrede te besteden, men volhardt in het schofferen en het bagatelliseren van de impact die Pim Fortuyn te weeg bracht, maar daar houdt het niet bij op, in een bizar artikel in Elsevier van woensdag 2 mei 2007 besluit men met deze regel: Van der Graaf zit nu bijna drie jaar in Scheveningen. Hij kreeg 18 jaar voor de moord op Fortuyn op 6 mei 2002 en komt op 6 mei 2014 vervroegd vrij. Hoe ziek ben je als je de moordenaar vrij laat komen op de dag dat hij de moord heeft gepleegd.

Of  wat te denken dat de stad Rotterdam de dag van de moord presenteert als de dag van de lach, hoe ziek is dit land, dat men een politieke moord, Pim Fortuyn was op weg naar een politieke mega zege, zo verwoord, men laat geen gelegenheid voorbij gaan om deze dag net als ze met 4 en 5 mei al hebben gedaan, te verkwanselen en inhoudloos te maken, vrijheid van meningsuiting begint meer en meer naar rotte eieren te smaken.

Ja, ik durf te stellen dat Pim Fortuyn even heldhaftig is geweest als de helden die ons hebben bevrijd, alleen leefde hij in een andere tijd en wordt door de zittende elite niet erkent, maar ach dat zijn we ook al van 4 en 5 mei gewend.

Laten we ons de mond snoeren, geven we onze vrijheid cadeau, laten we meer en meer van onze verworven vrijheden inperken, laten we het toe dat ineens religie belangrijker is dan vrijheid, laten we het gebeuren dat straks iedere politicus die het systeem wil ontmantelen slechts nog zich kan verplaatsen in zwaar gepantserde wagens en omringd door bodyguards of eisen we onze vrijheid op en eren we daarmee de helden die voor diezelfde vrijheid hun leven gaven.

Doen we dat niet, dan rest ons alleen nog een stil verdriet en kunnen we 4 en 5 mei bij het oude vuil zetten en ons bedenken dat op 6 mei 2002 's avonds 6 over 6 de vrijheid van het woord deskundig en efficiënt door een falend beleid en een falende overheid kon worden vermoord, zo brachten de regenten dan de democratie ten Grave, en met stalen smoelen waren ze geschokt, maar hun krokodillentranen wordt door geen sterveling meer geloofd, ze hebben de vlam van de vrijheid in het volk deskundig gedoofd, daarin hebben ze zich jarenlang voor uitgesloofd.