De veenbrand (5 jaar na de moord op Fortuyn)

De veenbrand groeit en broeit, de onvrede is af en toe duidelijk zichtbaar, maar de politiek spreekt haar bezweringsformules uit, ze gebruiken moeilijke en onbegrepen omslachtige programma’s als brandspuit,

De veenbrand 
5 jaar na de moord op Fortuyn

6 mei 2002 was Pim Fortuyn op weg naar de grootste verkiezingszege in de geschiedenis van Nederland met een nieuwe partij, die in nood geboren was en de zittende elite huiverde na iedere peiling, maar om 6 minuten over 6 die avond waren een paar schoten voldoende om iedere illusie en hoop de grond in te boren, maar ook om de zittende macht opgelucht adem te doen halen.

In Nederland smeulde een veenbrand en Pim Fortuyn bracht hem aan het licht, keihard en zonder franje werd de zittende macht geconfronteerd met een woede uitbarsting, een eruptie van emoties en helaas ook van geweld, tijdens de kerkdienst hoorden de machthebbers en pluchezitters buiten de massa scanderen “moordenaars , moordenaars” een ongekende, ongeregisseerde massale solidariteit van mensen van vele gezindten en herkomst, die hun volksheld de laatste eer bewezen.

Nog steeds kan men het niet laten Pim Fortuyn te bagatelliseren en hem weg te zetten als een populist, een man die shopte bij de bestaande politiek, die geen visie zou hebben, maar ze vallen over elkaar heen om maar als holle vaten te blaten dat ze de agendapunten van Pim Fortuyn hebben opgepikt en in hun politieke programma’s hebben opgenomen, het één is in volledige tegenspraak met het ander, maar ja de zittende politici en de bovenons gestelden menen toch al dat het volk dom is en men hen van alles wijs kan maken.

Pim Fortuyn was geen wonderdokter, geen medicijnman, geen heilige, een man die het volk het vertrouwen in de politiek terug gaf, of hij geslaagd zou zijn zullen we nooit weten, maar we zullen deze man ook nooit meer vergeten, één ding is zeker Fortuyn knaagt vanuit zijn graf aan hun geweten en ze draaien zich nu in allerhande slinkse bochten om maar te verklaren dat ze deze man eigenlijk wel mochten.

Ze hebben deze 5 jaar niets geleerd, ze hebben niets gemerkt van de woede en frustraties die de bevolking heeft tegen de graaicultuur, de spilzucht, de subsidie stromen naar dubieuze clubjes, de verislamisering van onze samenleving, de discriminatie van het eigen volk door de beleidsmatige zogenaamde positieve discriminatie van de buitenlanders, niets van het massale NEE tegen de Europese grondwet, niets van het gevoel bestolen te zijn door de komst van de Euro.

Men gaat het land in en drinkt een bakje koffie of thee, men discussieert en luistert met een half oor, want daar zijn het beroepsmatige politici voor, men maalt niet om de kiezers want die zijn  per definitie toch de verliezers, ze zijn volgevreten en voldaan, want na de politiek wacht wel ergens voor hen een vette baan of commissariaat dus het enige wat ze doen is loos geblaat en prietpraat.

Maar de veenbrand smeult, de man in de straat meent dat de politiek met de vijanden van het volk heult, het wantrouwen tegen de regenten en de bovenonsgestelden groeit met de dag, maar we missen ieder dag de man met zijn gulle lach, zijn anekdotes en oneliners, de naam van Fortuyn is vaak misbruikt en gebruikt, maar één ding is zeker velen dragen hem in hun hart.

Geen politica of politicus kan zich beroepen op diezelfde affectie die de massa had en heeft voor de man die door een moordenaarshand stierf, die zo helder en duidelijk verwoorde wat hen bezig houdt, die geen loze beloftes deed, maar op weg was het vertrouwen tussen de politiek en de burgers te herstellen en hen hoop gaf op een nieuwe, betere tijd, die de vloer aanveegde met al die opgeblazen en zelfingenomen arrogante opponenten en parvenu’s, die inhoudelijk niets tegen hem konden inbrengen en dus overgingen tot het aanzetten tot haat en verdachtmakingen

Hij mocht Nederland niet vol noemen, dat was abject, nu zien we goed opgeleide Nederlanders massaal het land uitgaan, op de vlucht voor de bezettingsmacht, die overal hun kazernes heeft gezet voor het verplichte gebed, hij mocht niets zeggen over no go gebieden, die zouden niet bestaan, nu worden we geconfronteerd met 8 en 12 jarigen die speelplaatsen en straten terroriseren, pubers die hele wijken in bezit hebben genomen en mensen verjagen die er al hun hele leven wonen.

De veenbrand groeit en broeit, de onvrede is af en toe duidelijk zichtbaar, maar de politiek spreekt haar bezweringsformules uit, ze gebruiken moeilijke en onbegrepen omslachtige programma’s als brandspuit, heropvoeding, maar zonder dwang, her- en bijscholing ook hier geen enkele plicht en zo verzaakt men de elementaire plicht, namelijk zorgen voor orde en rust, ingrijpen daar waar nodig en niet de boodschapper aanklagen, maar de daders van het onrecht voor de rechters dagen.

Men noemt iedere vorm van kritiek heel ziek, het onderbuikgevoel, men heeft het over een kleurrijke multiculturele verrijking, maar ja deze regenten en bovenonsgestelden en hun propagandisten hoeven niet in die wijken te wonen, die hun kinderen worden niet aangerand, of hun vrouwen als hoer uitgescholden, zij leven in een kaasstolp waar de tijd verstolde en men niet merkt hoe hun beleid ons land uitholde en hoe het welzijn met een sneltreinvaart achteruit holde.

Het ontgaat hen ten enenmale dat het volk met verbazing en verbijstering het ene na het andere schandaal ongestraft voorbij ziet komen, hoe pedofielen in de hoogste kringen beschermd worden, hoe anarchistische clubjes subsidie en macht krijgen, hoe corruptie en afpersing door alle lagen van het bestuur en samenleving heenlopen en de burger minder en minder kan kopen, want de tolgaarders weten met een fijne kam hun laatste reserves af te stropen.

De veenbrand smeult en wacht op zuurstof om tot ontbranding te komen, ooit was dit land een baken van rust en vrijheid waar je graag wilde wonen, maar nu is het verworden tot een broeinest van schandalen, vandalen, onaangepaste gasten, illegalen die niets betalen alleen komen halen, gelukszoekers en is onze veiligheid slechts nog een kwestie van nog meer camera’s, meer controles, minder vrijheden en moeten we voor een vreemde religie buigen en staan de regenten te juichen dat we blij moeten zijn dat ze Fortuyn hebben begrepen en dat ze zijn agenda hebben overgenomen, kijk dat noem ik pas echt domme dagdromen.

Pim Fortuyn vermoord door moordenaarshand nu 5 jaar geleden het leek nog pas gisteren, maar de veenbrand die toen zichtbaar werd is verre van geblust, die woekert voort en met de moord op Fortuyn werd ook de vrijheid van het woord vermoord, na hem volgde Theo van Gogh en nu is Wilders de man die de onderbuikgevoelens zou aanwakkeren, zou het pistool of mes voor hem ook al klaar gelegd zijn, want de waarheid doet schijnbaar bij de regentenklasse wel heel erg veel pijn.