Perikelen van scribenten op HVV

Ik heb even van afstand de perikelen van Tamara Wulffelé , D.Fender en van der Zande gevolgd, daarbij enigszins geamuseerd en anderszins verbaasd over de wijze waarop mensen heerlijk langs elkaar heen kunnen stiefelen.

Tamara neemt het op voor een type hond, die puur op uiterlijke kenmerken, door een doorgedraaide overheid, als levensgevaarlijk worden beschouwd en rigoureus worden geruimd, waarna er een verhaal komt over hoe men op typische slinkse wijze een falend beleid met dodelijke afloop onder het bekende Haagse vloerkleed wil verstoppen.

D.Fender noemt het valse pathetiek en dat het verhaal thuis hoort bij de PvdD, typisch een reactie die slinks van rechts verwacht en hij meent dat dierenliefde wanstaltige vormen in het westen en Nederland heeft aangenomen, zijn stelling dat dierenleed ALTIJD ondergeschikt is aan mensenleed, is houtsnijdend, maar wie dieren mishandeld en misbruikt is ook in staat mensen te mishandelen en te misbruiken, er is wel degelijk een parabel tussen dierenleed en mensenleed, maar ja da’s dan weer pathetisch gedacht.

Van der Zande gaat verder en meent dat zijn lijfblad verschoont dient te blijven van dit soort artikelen en dat het gemelde misbruik van de overheid door Tamara GEEN aanslag is op onze democratische grondrechten en niet de democratie in gevaar brengt, laat ik het daar nu eens duidelijk mee oneens zijn.

Een opdringende overheid die zich manifesteert in onze slaapkamer, jawel men wil zelfs inzage hebben in hoe we en wanneer we onze kinderen verwekken en opvoeden en het liefst de ouders het gezag ontnemen vanaf het derde jaar om het kind te kunnen kneden in de staats éénheidsworst van kennis en denken , die wil bepalen welke katten en honden als huisdieren wel/niet geschikt zijn, waarbij zelfs bejaarden het recht ontzegt worden om hun trouwe kameraad kat of hond mee te nemen naar hun bejaardenflat, die overheid treed de grondrechten van de vrije mens met voeten.

Natuurlijk is mensenleed, honger en ellende erger dan geneuzel over de grootte van een viskom, maar als we als rechtse mens dierenwelzijn overlaten aan slinks en ook ons door slinks laten gijzelen m.b.t. het milieu, dan hebben we het als rechtse mens dus echt niet begrepen, welzijn voor mens en dier is levensplezier en een basis van vrijheid.

Tamara kaart wat aan, ze is emotioneel betrokken en dat is haar goed recht, dat D.Fender goed voor zijn schapen is, da’s mooi meegenomen, maar stel dat D.Fender gek zou zijn op een bepaalde geitensoort en de overheid ineens meent dat de horens gevaar opleveren voor de medemens en dus iedere geit met die specifieke kenmerken maar een spuitje moeten krijgen omdat er ergens een gek zijn geit als vechtgeit heeft getraind, dan mijn beste D. Fender is die overheid wel degelijk bezig met valse argumenten en oneigenlijke regels jouw en mijn vrijheid te beknotten.

De volgende stap is niet ondenkbeeldig en trouwens al in voorbereiding dat de niet aangepaste mens, heropgevoed moet worden, iedereen zal juichen als gevaarlijke gekken opgeborgen worden, maar als ineens een bepaalde kleding, uiterlijke kenmerken of gedrag opgenomen worden als standaard voor handelen en opsluiten dan ineens blijkt die zo mooi gepresenteerde wet ineens averechts tegen rechts te kunnen worden gebruik, men kan dan zonder pardon op basis van een sluipend proces en oneigenlijk gebruik van een wet verregaande maatregelen nemen.

Nu al worden mensen opgepakt vanwege hun kleding en vermeende rechtse sympathieën, maar ook de zogenaamde anti terreur wetten kunnen zich tegen de gewone burgers keren.

Zijn we ook vergeten hoe een grondwet, ineens een verdrag werd en hoe dus we allemaal op slinkse wijze letterlijk genaaid zijn, daarbij past ook het verhaal van Tamara, ongeacht of je een hondenliefhebber bent of niet, het gaat om het principe en laat ik duidelijk zijn, wie zijn hond gebruikt als wapen, mag van mij een spuitje krijgen, maar helaas is het de hond die het haasje is.

Het HVV is pas een echt onafhankelijk orgaan als ook de mens en dier en het milieu aandacht krijgen en dat er verschil van mening is, is een verademing, maar laten we het wel zuiver houden en ook de emotie ruimte geven, ook al is die niet je eigen emotie.

Een samenleving is niet alleen de rechten van de mens, ook zijn dieren, huiselijk/domestic als voor produktie en consumptie een wezenlijk onderdeel van die samenleving en mede bepalend voor de vrijheid waarin we gezamenlijk leven en hoe we die vrijheid ervaren.

Dat er regels zijn om de mens te beschermen tegen de medemens die ineens tijgers of andere levensgevaarlijke dieren gaan houden, omdat het hen een kick geeft is evident, maar anderzijds is het waanzin om de overheid op basis van een uiterlijk dieren te laten inslapen, er zijn meer kinderen gebeten door “dat doet ie anders nooit” hondjes dan door zogenaamde vechthonden rassen en bovendien zijn NIET de honden schuldig maar de baasjes.

Laat HVV divers zijn, niet alleen de geijkte bekende stoelpoten omzagen en schoppen tegen de bekende schenen, maar ook andere aspecten van onze waanzinnige overheid op de korrel nemen en wie nadenkt ziet wel degelijk een parabel tussen de handelswijze van de overheid zoals Tamara die beschrijft en andere knellende vraagstukken, je moet ze alleen wel willen zien.

Cor Stoker