De Nederlander anno 2009

Wie ergerde zich niet aan de spreuk de Nederlander bestaat niet, of de stelling dat aanhangers van Wilders extreem rechtse mensen zouden zijn, of dat het platteland neigde naar nationalisme en vreemdelingenhaat.

We kennen allemaal de belachelijke hetze tegen de Londsdale kleding, ook dat zou een uiting zijn van rechts extreme jongeren, ik heb hier al eens uitvoerig over geschreven (Hemkamp kids zijn extremisten en andere)


Vandaag is het 1 januari 2009 en het oude jaar vierde ik ergens op het platteland van Nederland en zag ik de tradities en het Nederlander zijn in heel zijn wezen, zoals we het niet meer zouden mogen, maar door echte mensen nog steeds omarmd en gekoesterd, want het is de bakermat, het zijn, dat de grondslag van een natie en een volk is.

Carbidschieten, een volksfestijn, ik heb de middag voor de oudejaarsavond doorgebracht met een grote groep boerenzonen en hun ouders, carbid schieten, eten en drinken en vooral gemeenschapszin, vrolijkheid en saamhorigheid was de toon, geen onvertogen klank al was zo ongeveer alles aanwezig wat verboden was en de carbidbussen leken meer op flinke kanonnen die bulderend hun afsluitdeksels het weiland in spoten, alwaar een ingenieus netwerk als een soort mega voetbaldoel de "meeste" projectielen opving, al waren sommige zo hard en snel dat zelfs het gewapende net ze niet konden tegenhouden.

Iedereen kon gratis oordoppen krijgen en dat was geen overbodige luxe, vaders, zonen, kleinkinderen alles en iedereen deed mee, de jeugd stak plastic zakken vol met vuurwerk af en de ouderen keken vanaf een soort geïmproviseerde tribune toe en leverden commentaar op hoe zij ooit deze bulderende attributen bedienden.

Kijk dat was en is het Nederland wat ik van mijn jeugd nog zo goed herken, de verbroedering en lol met oud en nieuw of andere hoogtij dagen waarbij mensen met elkaar lief en leed even delen.

Een man die 2 jaar terug zijn vrouw op die dag had verloren maar nu Opa was geworden, boerenzoons die hun vader waren verloren door een ongeval, maar nu hun broers en zusje een onvergetelijke dag wilden bezorgen, zo maar enkele gevallen van de vele die ik hoorde en geen mens die een wanklank had, maar elkaar steunden, grappen en grollen maakten, maar ook compassie toonden, een traan wegpinkten zonder valse schaamte, een hand op een schouder, een arm even om iemand heen leggen, een zachte stomp in de zijde, woorden waren overbodig, slechts het delen van verdriet maar vooral positieve gedachten en herdenken van hen die er dat jaar niet meer waren, maar allemaal een stempel op de nabestaanden had gedrukt en toch was de stemming opperbest, omdat IEDEREEN lief en leed even deelden en men met bulderende stem van de carbidbussen alle ellende wegbliezen.

Dat is Nederland op zijn best, zoals ook het paaseieren zoeken straks in het voorjaar zoiets is, of zoals ik mijn kleinkind in een boerenschuur samen met haar leeftijdgenootjes recent Sinterklaas zag vieren, de goedheiligman samen met zijn zwarte pieten kleine presentjes uitdeelde aan de verzamelde schare, die met liedjes en bange verwachting op zijn komst zaten te wachten, geen kind was bang voor Zwarte Piet, die kwistig met zijn maatje pepernoten en versnaperingen rondstrooide en tussen de kinderen in laveerde.

De ouderen genoten van een glas warme thee, of chocolademelk en hadden evenzo rode konen als het grut, ook dat was typisch Nederlands en niets extreems.

Of zoals nu de schaatskoorts de gehele natie bevangen heeft en men tegen ALLE regels en verstandig gedrag in de ijzers onderbind en de vaarten en plassen opzoekt voor de strijd met de elementen van kou, nattigheid en afzien, of zwieren en draaiend ijsdansen, alleen de koek en sopie ontbraken er nog aan, maar de elfsteden tocht gonst alweer als nooit tevoren, ook dat is typisch Nederlands en verre van extreem.

Tradities zoals Luilak, hartjesdag, maar ook carnaval beneden de grote rivieren, het ademt puur Nederlandse tradities uit, zoals de haring, de rolmops, de zeeuwse mossel, maar ook de garnalenvisserij, mensen voegen zich massaal samen en vieren feest, traditioneel zoals Leidens ontzet met hutspot, haring en witte brood gevierd wordt, zoals wij erwtensoep, bruine bonensoep, stampotten als culinaire lekkernijen kennen.

De Steden hebben veel van deze tradities ingeleverd, maar het platte land van noord tot zuid en van oost tot west kent zijn tradities en festijnen, die eren die eerlijke en heerlijke volksfeesten, saamhorig een eensgezind werken kleine groepen om de feesten lokaal tot een succes te maken en de bevolking en de jeugd genieten met volle teugen en ja, daar is geen plaats voor een andere cultuur, want men viert het eigen zijn, het coleur locale om het maar eens in goed Nederlands te zeggen.

Als men dit al als racisme en xenofoob gaat noemen en stigmatiseren, dan is dat meer een teken van geestelijke armoede en volksvreemdheid aan de eigen cultuur en herkomst, want waarom zouden we onze eigen cultuur terzijde moeten schuiven om plaats te maken voor een vreemde cultuur, men gaat Marokko of Turkije toch ook niet dwingen om tijdens hun volksdansen de klompendans in het repertoire op te nemen.

Als mijn liefde en plezier aan de eigen cultuur, zeden en gewoonten als extreem rechts zou kunnen worden betiteld, dan zeg ik bij deze, dat ik dan liever een extreem rechtse NEDERLANDER ben dan een verdwaasde ziel zonder wortels.

Ik wens iedereen een voorspoedig, maar vooral gezond 2009 toe en ik kan een ieder aanraden eens de Nederlandse cultuur op te snuiven in de zogenaamde achtergebleven gebieden buiten de randstad, er gaat een wereld voor u open, ook al is helaas de erosie van de tradities ook daar reeds ingetreden dankzij de weg met ons cultuur van de overheden.

Oh en voor ik het vergeet, wat en wie je bent, bepaal jezelf, wat voorbij en verdwenen is komt niet meer terug, dus koester datgene wat we nog hebben en eer de tradities, want zonder anker zijn we als schepen op drift en tradities zijn de ankers van onze cultuur.