Een Kabouter en een Tovenaar een zeer vreemd paar

Wat te denken van een formatie die zich voortsleept van de ene naar de andere leeggelopen luchtballon, waarin de partijen zich samen zouden kunnen vinden, domweg omdat men letterlijk door de media en "derden" tot elkaar veroordeelt is.

Toen er recent nog sprake was van een andere coalitie en de besprekingen voortvarend en in harmonie plaatsvonden, wisten de politieke commentatoren wel bijna dagelijks dubieuze polls te annonceren, waarin één van de deelnemende politieke partijen, voor- of nadeel aan de onderhandelingen zou ondervinden.

Keer op keer werden wij overspoeld met gegevens van teleurgestelde of wantrouwige kiezers die vanwege de onderhandelen andere voorkeuren zouden hebben en deze schommelingen werden als hot-news kamerbreed in zetels in de media uitgemeten.

Nu tovenaar JP en kabouter Wouter al wekenlang zich van crisis naar crisis voortslepen, heeft het journaille het nimmer over de verkiezingswinst en schommelingen binnen het electoraat, want over je vrienden wordt niet negatief gepraat.

De dames en heren van de pers worden echter wel moe, want keer op keer blijken de heren namelijk niet te willen regeren, men steggelt over de oorlog, waarbij kabouter Wouter eerst faliekant tegen is, daarna niet voor is, geen steun verleent, maar het politieke feit accepteert dat er anders niet wordt geregeerd.

Dus verleent onze opperkabouter tegen de zin van de achterban politieke steun, waarbij de hele achterban via een demonstratie hem kond doet van hun onwaarachtige gekreun, want men is tegen de oorlog, tegen de VS, niet tegen een Dictator en dat was een pijnlijke les.

Tovenaarsleerling JP zag dat de teerling al geworpen was, maar is bang voor het breken van de onderhandelingen, de onderhandelingen zijn in feite allang geleden gefaald, maar de breker betaald en dat is waarom JP zo van deze situatie baalt.

Ook kabouter Wouter kent deze ijzeren regel, die als een molensteen om zijn nek hangt, maar hij tracht te bewijzen dat het niet zijn partij is die niet wil buigen, dat zij alles doen om het volk te plezieren, maar ja, die verrekte tovenaar heeft nog steeds de beste papieren.

Men is het niet eens over de internationale politiek, ach kan gebeuren, maar dat kan wel grote complicaties hebben met het uitzetten van het beleid, want zowel de binnenlandse als de buitenlandse politiek zijn onzichtbaar aan elkaar verbonden, hetgeen menig kabinet tot zijn schade en schande heeft ondervonden.

Men is het niet eens over de aanpak van de economische problemen, er wordt getoverd, er wordt getrold, men draait zich in allerhande vreemde bochten, daarbij maakt men financiële gedrochten, maar niet getreurd er is nog niets gebeurd het CPB moest het nog even doorrekenen, dus men kon nog steeds geen akkoord ondertekenen.

Kabouters en Tovenaars, wie het niet met zijn ogen zag, verklaarde deze schrijver voor maf, want men sleept zich voort van het ene naar het andere incident, veroordeelt tot elkaar, als in een gearrangeerd huwelijk van een wel heel ziekelijk paar.

De bloedlijnen, de intenties, zelfs op de meest basale dingen is men het feitelijk oneens, de partij van de Tovenaar is weer terug van weggeweest, maar heeft door boude uitspraken en onterecht gekonkel voor en tijdens de campagne een andere coalitie onmogelijk gemaakt.

De partij van de Kabouter, is gegroeid dankzij een enorme media campagne, waarin alle zeilen waren bijgezet, men beloofde van alles en was bereid opnieuw naar de burgers te luisteren, maar je hoorde ze al zachtjes het tegendeel fluisteren, ze waren en zijn regenten, die afkomen op de regeringskrenten en centen.

Ach er zwemt ergens ook nog een vis in het water, die steeds weer zachtjes maar duidelijk en helder verstaanbaar roept, wacht maar onze tijd komt later, die twee die slaan vroeg of laat een politieke flater en dan komt men bij mij en mijn partij, dan is JP weer blij.

En in de wandelgangen loopt een aardige vriendelijke mijnheer, die bezorgt vraagt of JP meer of minder hoofdpijn van de Kabouter dan van zijn deurmat heeft gekregen, want als dat zo mocht zijn, dan wil hij best een ander gekleurd kabinet zijn zegen geven.

Je vraagt je af waarom we destijds moesten kiezen, waarom een partij van 26 zetels, dankzij gekuip en gekonkel, zowel intern als extern moest worden weggevaagd, maar die vraag zal wel een woord teveel zijn gevraagd.

Men is weer terug bij de oude politiek, men kuipt en konkelt weer dat het een lieve lust is, de media ziet het welwillend aan, want willem lust dit, zijn No(s)va(ra) vaart er wel bij, het gaat tenslotte wel om zijn partij, dus even geen politieke polls, wel geveinsde commentaren en intelligente gesprekken, die menig bek vreemd doet verrekken.

Kijk dat is waarom men zich afkeert van de politiek, waarom mensen allang niet meer geloven wat politici beloven, waarom men zich wentelt in de oppervlakkige zap cultuur, ook zonder regering en politiek is het leven met of zonder Euro meer dan zuur en duur.

Regeren is vooruitzien, leiding geven, de burgers van dit land datgene bieden, waarvoor zij betalen, niet alleen maar de mensen schofferen en laten balen, maar ja dat schrijf ik in al mijn verhalen.

Een nieuwe wind en een nieuwe beweging moesten worden kapot gemaakt, de vermoorde leider werd nimmer gehoord, maar belachelijk en bespottelijk gemaakt, dat was schijnbaar de enige opdracht van deze mini staat, het grootste slachtoffer is uiteindelijk de man en vrouw in de straat.

Veel beloven, weinig geven, doet menig gek in vreugde leven, een oude volkswijsheid, echter door onze politici vakbekwaam aan de man/vrouw gebracht, daarmee keer op keer de democratie met handen en voeten verkracht, door valse schijnwaarheden, zoals de kiezer heeft gekozen, daarmee de feitelijke waarheid in het riool te lozen.

De kiezer heeft nimmer dit wangedrocht gekozen, ze waren elkanders opponenten, maar ja, we hebben nu eenmaal te maken met rasechte regenten, ben benieuwd wie de rekening gaat betalen, wordt het de kabouter of zal de tovenaar straks van deze vreemde uitspatting balen.