Het sociale verraad van een staat

Wie meent dat de huidige crisis toeval is en alleen de schuld van de banken, gaat aan één belangrijke mogelijke essentie voorbij, de crisis is mogelijkerwijze niets meer dan een smerige staatstruuk om de massa van welvarende Europese volkeren te nivelleren en verworvenheden te ontnemen.

Ooit dacht ook ik dat Bulderburgers van de Bilderberggroep, hoe elitair ook, niets meer waren dan een vereniging ontstaan na de oorlog en tijdens de koude oorlog om zo (hun) belangen veilig te stellen en strategieën te bedenken om een nieuwe oorlog te voorkomen, ja zo naïef was ik toen nog, maar nu ik alles overzie en wat er om me heen gebeurt, begin ik me af te vragen of we niet Beruttert worden zoals we ook al eens Belubberd werden of Bekokstoofd.

In 2006 zes schreef ik nog naïef twee columns met toen een totaal andere insteek, Hetwespennest (deel 1) en Hetwespennest (deel 2) , waar ik nu een heel andere waarde en conclusie aan toeken, die misschien ongeloofwaardig zal lijken, maar die voor mij meer en meer de waarheid begint te bevatten, ik zal me straks nader verklaren.

Nederland en zijn Buren, zijn na de oorlog opgebouwd en werden welvarende naties, met vele, zeer vele sociale verworvenheden, ziektewet, zorg, bejaardenopvang, kinderopvang, WAO, WW en bijstand, gepaard gaande met een scala aan subsidies, voor nagenoeg iedere calamiteit des levens was er wel een vangnet bedacht.

Hierdoor werden de burgers niet alleen welvarender, maar ook zelfstandiger en onafhankelijker, ze ontdekten dat werken niet langer alleen brood op de plank bracht, maar ook dat de toekomst van het ouder worden, genieten van het zogenaamde promotie Zwitsers Leven gevoel, geen utopie bleek maar daadwerkelijk vorm aannam.

De politieke elite ontdekte ook dat éénmaal gegeven verworvenheden, niet meer zo maar gekraakt konden worden, dus roept men al ruim 16 jaar dat we de broekriem moesten aanhalen, na het zuur kwam het zoet, Nederland kon zoveel beter ach we mochten onze vingers van Rutte aflikken, maar ondanks de waarschuwingen van eerst Fortuyn en daarna Wilders, bleef men ziende blind en horende doof en toen kwam bij mij het grote ONGELOOF in de bestaande politiek.

Vol mocht niet vol genoemd worden en Fortuyn werd weggehoond, gedemoniseerd en uiteindelijk door het systeem letterlijk vermoord, niets veranderde en ik dacht toen nog het zo te moeten verwoorden, DeHollandse Rattenplaag , waarin ik de spanning van vol zijn wilde duiden, niet wetende en beseffende dat het één groot theaterstuk was en is, om de burgers klein te krijgen en te houden.

Na de gastarbeiders periode, kwam er ineens een nieuw fenomeen, Nederland bleek ineens een instroom van éérst Asielzoekers te mogen begroeten, daarna kwamen de Noord Afrikaanse, voornamelijk laag of helemaal niet geschoolde Islamieten, voor werk dat er niet of nauwelijks meer was, maar waarvoor ze schijnbaar wel massaal binnen kwamen, dat heet dan dweilen met de kraan open.

Meer en meer werden wij verast met wetten en regelgeving uit Brussel, een fenomeen waarvoor U en Ik en de rest van de EU nimmer hebben mogen kiezen, we kregen het opgelegd, het ene na het andere verdrag, waarbij de regels en wetten voor de instroomburgers ineens zwaarder gingen wegen dan die van de autonome inwoners.

Wat heeft dat met mijn eerdere punt te maken, het verraad van de staat, zult u vragen, nu dat is het navolgende, namelijk het importeren van grote groepen die NIET produceren en nauwelijks participeren in onze samenleving, trekken een steeds grotere wissel op de staatskassen.

Bijstand, opvang, gezinshereniging, excessief gebruik van de gezondheidszorg vanwege achterstanden in behandeling van kwalen en aandoeningen, noem het maar op, dat maakt dat de reguliere opbrengsten t.o.v. de steeds maar stijgende kosten scheef groeien.

Kwam er een stop op de import van gelukszoekers en nieuwkomers, nee, integendeel, de aantallen namen en nemen alleen maar toe, ondertussen tuigden de regentenklasse de EU kerstboom steeds verder op, moesten we meer en meer bijdragen, want het credo was, de EU zorgt voor vrede en welvaart en ging men landen toelaten die verre van compatibel waren met de reeds langer samenwerkende Noord Europese Landen.

Ondertussen werden de nieuwkomers ook ouder en terwijl ze veelal nauwelijks voldoende dienstjaren hebben opgebouwd voor hun AOW laat staan Pensioen, krijgen ze via de bijstand gewoon een aanvulling tot 100% en groeit ondertussen gestaag het leger van improductieven.

Maar ook de eigen bevolking werd op slinkse wijze in dit macabere spel betrokken, kinderen kregen rugzakjes voor ieder vermeende afwijking van de standaard en werden ineens staatsbedrijven massaal geprivatiseerd om zogenaamd concurrerend te zijn en was je gek als je geen hypotheek nam, liefst ééntje waar je niet teveel hoefde af te lossen, want de huizen zouden ALTIJD blijven stijgen, de staat pikte meer dan een graantje mee aan de grondprijzen en overdrachten, leges en andere kosten.

Ineens kwam daar een bankencrisis, (vergeet dat meteen maar weer, want de staten lenen van de banken, maar ook weer aan de banken, de carrousel van het geld), bleken de nieuwe EU landen financieel ongezond, moesten we met miljarden gaan schuiven en bleken onze pensioenen en alle verworvenheden ineens op drijfzand te zijn gebouwd.

Bleken zaken die onbespreekbaar waren, bespreekbaar, want uit angst voor je baan, voor je pensioen, je WAO of AOW doet de burger braaf mee, zo haalt men de sociale verworvenheden en vrijheden stap voor stap onderuit, met de kreet solidariteit en sociale zekerheid, breekt men steen voor steen UW en mijn bestaan af.

Straks worden we wakker, met een lachende elite, die weer keurig het gepeupel kreupel heeft gemaakt, die hun bezittingen schier waardeloos hebben gemaakt, die miljarden belastingcenten, opgehoest door hardwerkende mensen en ondernemers, hebben doen verdampen dat doet de Bilderbergers en hun trawanten lachen tot hun buiken ervan krampen.

Uw spaargeld niets meer waard, uw waardevaste huis ineens 30% of minder waard, koopkracht weg, uw pensioen, helaas verdwenen in de zakken van de grote goochelaars, het mes van de ESM is al in de restanten van onze wandemocratie geplant, niet langer onafhankelijk meer, de utopie van vrije burger lijkt meer en meer op een sneer met een vieze bijsmaak, dat noem ik dan het sociale verraad van de staat.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar